Ο μόνος σου εχθρός…

Μπορεί να νιώθεις παγιδευμένος από τη ζωή και τις συνθήκες της ζωής σου. Βαθιά όμως μέσα σου γνωρίζεις τι είναι αυτό που αποφεύγεις να δεις όταν χρησιμοποιείς τις εξωτερικές συνθήκες ως δικαιολογία για την κατάσταση που βρίσκεσαι: ο εαυτός σου, αυτό που πραγματικά είσαι και αυτό που θεωρείς ότι είναι πραγματικό και αληθινό για σένα. Για να δεις αυτό που χρόνια αποφεύγεις θα πρέπει εσύ να επιλέξεις να το δεις και τότε η αλήθεια θα σε ελευθερώσει.

Το μόνο πραγματικό εμπόδιο, το μόνο πράγμα που δε σ’ αφήνει να αλλάξεις, που σ’ εμποδίζει να προχωρήσεις, που σε κρατάει δέσμιο, είσαι εσύ, είναι οι δικές σου σκέψεις, είναι οι δικές σου λανθασμένες πεποιθήσεις. Ο μοναδικός αληθινός εχθρός σου βρίσκεται τόσο κοντά σου! – Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ! Κι έρχεται μετά από ατέρμονες προσπάθειες μια στιγμή διαύγειας στη ζωή σου, που η πρεσβυωπία σου μηδενίζει, που η όρασή σου έστω προσωρινά καθαρίζει , και τότε συνειδητοποιείς ότι δε χρειάζεται να ελευθερωθείς πια. Είσαι ελεύθερος. Ήσουν πάντα ελεύθερος. Απλώς οφείλεις τώρα να αρχίσεις να ζεις ελεύθερα πια. Οφείλεις να βιώσεις την ελευθερία σου.

Μού ‘πε ο εχθρός μου, “Αγάπα τον εχθρό σου”.
Κι εγώ υπάκουσα κι αγάπησα τον εαυτό μου.
Khalil Gibran

Στο Ντιβάνη με τον Πέτρο

Πέτρο,

Η φίλη σου δεν έκανε ένα «λάθος». Προσέβαλε τη μνήμη ενός νεκρού παιδιού, της ανεργίας του 65% και αντί να ζητήσει δημόσια συγνώμη για την αστοχία της προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας πως δεν ήθελε να στοχοποιηθούν οι ελεγκτές ως «ρουφιάνοι». Απέδειξε ό,τι ούτε πνευματικός είναι – αφού δεν ξέρει να ιεραρχεί σωστά τα κοινωνικά προβλήματα – αλλά ούτε και άνθρωπος μιας και προσβάλει ελαφρά καρδία την μνήμη απολεσθέντων συνανθρώπων μας (α, τι έλεγε ο αείμνηστος καθηγητής Λιαντίνης εδώ: «Όλα είναι Έρωτας και Θάνατος»!)  Ένα παιδί στα 19, ερωτευμένο με τη Ζωή, παραβατικό με τους αστικούς νόμους, πεθαίνει... και το «μουνί» της φίλης σου ξυρίζεται....

Εσύ απ’ την άλλη έτρεξες να υπερασπιστείς την  «κυρία» ακαδημαικό και καλά έκανες. Είναι φίλη σου, της το οφείλεις. Είστε στη ίδια συνομοταξία, δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Σπέρνεις κατηγορίες για μοχθηρία δεξιά και αριστερά χωρίς τη σύνεση της σιωπής, χωρίς να «βουτάς» τη γλώσσα στο μυαλό, υπερβάλλοντας ενιστάμενος!

Σε σέβομαι Τατσόπουλε και σε αναγνωρίζω γιατί χωρίς εσένα και τη φίλη σου, εγώ ο απλός θνητός δεν θα μάθαινα αυτό το τραγικό συμβάν. Ούτε θα δάκρυζα στη σκέψη – αν και όχι χριστιανός – ότι σήμερα ανήμερα της Παναγιάς, η ενέργεια της Συμπαντικής Μήτρας θα αγκαλιάζει με άπειρη αγάπη την ψυχή ενός «τζαμπατζή»! 

 Επιλέξατε το ρόλο του «μαλάκα», ή να το πω κομψά να γίνετε «σάκος του μποξ» ανάμεσα σε κάθε λογής ελληναράδες. Δεν είναι κακό, δεν είμαι εγώ ηθικά ανώτερος από εσάς, όχι σε καμία περίπτωση. Η πολυπλοκότητα του Σύμπαντος μας χρειάζεται όλους. Αλλά...σεμνά και ταπεινά...

...μήπως θα έπρεπε να εγκαταλείψεις την πολιτική; 

Ο σύντροφος Παπαδημούλης σε άδειασε λέγοντας πως «οι νέοι άνεργοι δεν πρέπει να πληρώνουν κόμιστρα στις δημόσιες συγκοινωνίες». Εσύ τι ρόλο παίζεις; Γιατί είσαι ακόμα εδώ; 

Καλημέρα.

Τίμια Εργατιά!

«Την Πέμπτη 8/8/13, το μεσημέρι, την ώρα που έλειπαν οι μεταλλεργάτες, μαζεύτηκαν σαν τους κλέφτες, σε καντίνα στη Ναυπηγοεπισκεαστική Ζώνη Περάματος, καμιά σαρανταριά φασιστοειδή, από τους οποίους πάνω από τριάντα δεν είχαν καμία σχέση με τους εργάτες της Ζώνης.

Ήρθαν εκ του ασφαλούς να βιντεοσκοπηθούν, όπως κάνουν συνήθως, για να δώσουν τα διαπιστευτήριά τους στα αφεντικά τους και να πουλήσουν "τσάμπα μαγκιά" απέναντι στα σωματεία.

Με αυτά που είπαν επιβεβαίωσαν, για άλλη μία φορά, ότι είναι εχθροί των εργατών, "τσιράκια" των εφοπλιστών και των εργολάβων, που μας θέλουν να δουλεύουμε για 30 και 40 ευρώ.

Αναμάσησαν τα ίδια επιχειρήματα με τα οποία μας έχουν γανώσει χρόνια τώρα τα αυτιά οι εφοπλιστές, οι υπουργοί, οι εργολάβοι μέσα από τα κανάλια και τις εφημερίδες τους. Ότι οι εργάτες φταίνε που δεν έχουν δουλειά, ότι οι αγώνες χιλιάδων μεταλλεργατών τόσα χρόνια μέσα από τα σωματεία της Ζώνης διώχνουν τις δουλειές και όχι οι κυβερνήσεις που στέλνουν με τα δικά μας λεφτά να φτιάχνουν οι εφοπλιστές τα καράβια τους στην Κίνα.

Για τα αφεντικά τους δεν είπαν κουβέντα.

Τους δηλώνουμε ότι τσάμπα έφαγαν τον ήλιο αυγουστιάτικα να γυρίσουν την ταινία τους μέσα στη Ζώνη.

Οι εργάτες της Ζώνης γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τα σωματεία τους, γι' αυτό και τα εμπιστεύονται. Γνωρίζουν όμως πολύ καλά και αυτούς που αποφάσισαν να ξυπνήσουν πρωί, να αφήσουν τις δουλειές τους (που γίνονται μόνο νύχτα) και να πατήσουν το πόδι τους στη Ζώνη.

Οι εργάτες της Ζώνης έχουν πληρώσει με αίμα και ιδρώτα τα κέρδη των αφεντικών τους. Έχουν δώσει μάχες ενάντια στους προγόνους τους, στους κουκουλοφόρους, στους ταγματασφαλίτες.

Όσο για τα νταηλίκια μέσα από την κάμερα, τους απαντάμε ότι και αυτοί, όπως κι οι άλλοι παλαιότερα, χτύπησαν λάθος πόρτα.

Οι εργάτες της Ζώνης έχουν μάθει τόσα χρόνια το ψωμί τους να το βγάζουν με το αίμα τους στην φωτιά και το σίδερο, είναι ατσαλωμένοι από τη δουλειά τους, και δεν φουσκώνουν με τα "ζαχαρωτά" των γυμναστηρίων.

Καλούμε τους συναδέλφους να είναι σε επαγρύπνηση, να παλέψουν με ό,τι μέσο χρειαστεί, απέναντι στο σύστημα που γεννάει και ταΐζει τα φασιστοειδή και έχει όλους μας στην εξαθλίωση.

Να παλέψουν ενάντια στα αντεργατικά μέτρα για δουλειά, για μέτρα προστασίας των ανέργων, για ανατροπή της εξουσίας των αφεντικών της Χρυσής Αυγής.

Ούτε ψωμί, ούτε νερό καταδεχόμαστε να πάρουμε από τα χέρια των φασιστών».