Φιλοσοφικοί Περίπατοι: Που βρίσκεται η Ηθική αξία; Αριστοτέλης εναντίον Καντ

Με τον Θωμά Γιούργα

Δύο από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους και διανοητές όλων των εποχών, Ο Αριστοτέλης και ο Καντ, βρίσκονται απέναντι σε ένα πολυσχιδές και δύσκολο ερώτημα: Που έγκειται η αξία της Ηθικής;

Η ηθική σκέψη του Αριστοτέλη περιστρέφεται γύρω από την έννοια της ευδαιμονίας, της πραγματικά ευτυχισμένης ζωής. Η επιθυμία κάθε ανθρώπου, θα μας έλεγε ο Αριστοτέλης, είναι να είναι ευτυχισμένος και αυτός είναι ο τελικός, μη εργαλειακός σκοπός της ανθρώπινης ύπαρξης. Η επίτευξη της ευδαιμονίας, όμως, απαιτεί την κατάκτηση της αρετής (διανοητικής αλλά και ηθικής). Η κατάκτηση της αρετής είναι μια πολύχρονη και επίπονη διαδικασία σύμφωνα με τον Αριστοτέλη.

Σκεφτείτε το παράδειγμα ενός σολίστα στο πιάνο. Εκτός από το φυσικό ταλέντο και το κατάλληλο περιβάλλον που επιτρέπει και προωθεί την μουσική καλλιέργεια, ένας επίδοξος σολίστας πρέπει να έχει πολύ καλούς καθηγητές, να παίζει πολλές ώρες πιάνο, να μαθαίνει από τα λάθη του αλλά και παίρνει παράδειγμα από άλλους σπουδαίους πιανίστες. Έτσι και στο ηθικό επίπεδο, το περιβάλλον που μεγαλώνουμε, η εκπαίδευση που λαμβάνουμε, η αυξανόμενη εμπειρία μας στο να ισορροπούμε μεταξύ ακραίων συναισθημάτων, τα ηθικά πρότυπα που έχουμε, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην καλλιέργεια της ηθικής αρετής. Άρα όσο πιο πολύ πλησιάζουμε στην αρετή, τόσο μεγαλύτερη ηθική αξία έχει ο χαρακτήρας και η πράξεις μας.

Στον Καντ, από την άλλη, η κεντρική ηθική ιδέα είναι αυτή του καθήκοντος. Μέσα από ιδιοφυείς φιλοσοφικούς συλλογισμούς, ο Εμάνουελ Καντ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η υπέρτατη ηθική αξία έγκειται στις πράξεις που επιλέγουμε θέλοντας να δράσουμε με αίσθηση ηθικού καθήκοντος. Η Καντιανή δεοντολογία είναι ένα σύστημα κανόνων που στην τελική του μορφή θυμίζει ένα πολύ αυστηρό οδηγό χρήσης. «Ποτέ μην πεις ψέματα», «ποτέ μην σπάσεις μια υπόσχεση», «ποτέ μην χρησιμοποιήσεις έναν άλλο άνθρωπο μονάχα ως μέσο στις επιδιώξεις σου, ανεξάρτητα από το πιθανό όφελος για σένα ή την κοινωνία», κλπ.

Στην Καντιανή σκέψη, η ηθική αξία της αρετής και της διαμόρφωσης καλού χαρακτήρα αποκτά διαφορετικό περιεχόμενο από ότι στην Αριστοτελική εκδοχή της. Ο Καντ προσφέρει μια πιο απαισιόδοξη ψυχολογική ανάλυση για τον άνθρωπο, πιστεύοντας ότι η φυσική κλίση να παραβούμε ηθικά καθήκοντα είναι σχεδόν αδύνατον να σβηστεί τελείως. Επομένως, όσο μεγαλύτερη μάχη δίνουμε για να κάνουμε το ηθικά σωστό, έχοντας καλές προθέσεις τόσο μεγαλύτερη ηθική αξία λαμβάνει η πράξη μας. Αυτό μπορεί να ακούγεται διαισθητικό σε κάποιες περιπτώσεις, για παράδειγμα, όταν αποφασίζω να συγχωρέσω έναν άνθρωπο που με έβλαψε, όταν υπερνικώ έναν μεγάλο μου φόβο και δείχνω γενναιότητα, ή όταν επιστρέφω ένα γεμάτο πορτοφόλι που βρήκα στον δρόμο. Έχει μεγαλύτερη αξία, θα έλεγε ο Καντ, να δράσεις σύμφωνα με το ηθικό καθήκον σου και για τους σωστούς λόγους όταν νιώθεις αντίρροπα συναισθήματα. Όταν θα ήθελες να κάνεις το αντίθετο αλλά τελικά έδρασες με γνώμονα το ηθικό σου καθήκον. Βεβαίως, υπάρχουν και παραδείγματα που κάνουν την Καντιανή σκέψη να φαίνεται πολύ αντιδιαισθητική. Για παράδειγμα, αν έχω ηθικό χρέος να βοηθήσω την γιαγιά μου να πάει στο νοσοκομείο, έχει μεγαλύτερη αξία αυτή η πράξη εάν μισώ την γιαγιά μου; (Αυτή είναι μια καρικατούρα κριτικής στην Καντιανή σκέψη και σίγουρα απαιτεί μεγαλύτερη εμβάθυνση και επεξήγηση).

Αντιθέτως, στον Αριστοτέλη η ηθική πράξη λαμβάνει μεγαλύτερη αξία όσο περισσότερο ευθυγραμμίζεται με την επιθυμία. Η συγχώρεση, μια γενναία πράξη, η επιστροφή του γεμάτου πορτοφολιού, η βοήθεια στην γιαγιά, λαμβάνουν μεγαλύτερη αξία όσο μειώνεται η εσωτερική διαμάχη για το εάν πρέπει να συντελεστούν. Όσο περισσότερο φυσικά και σε μεγαλύτερη αρμονία με τα συναισθήματά μου επιτελώ την ηθική πράξη, τόσο μεγαλύτερη αξία προσδίδω στην συμπεριφορά μου.

Είναι ακριβώς σαν τον σολίστα στο πιάνο, θα μπορούσε να μας πει σήμερα ο Αριστοτέλης. Όσο καλύτερος γίνεται, τόσο λιγότερο σκέφτεται ποια είναι η επόμενη νότα που πρέπει να πατήσει…

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, το Σάββατο 3.12.2016

Πηγή

«Τι γίνεται με τον άνθρωπο; Αυτό είναι το ερώτημα»

Συντάκτης: 

Νόρα Ράλλη

Ο Στέφανος Ροζάνης είναι Φυσικός και καθηγητής Φιλοσοφίας. Γνωστός ως «αναρχικός» φιλόσοφος (αν και, όπως μας λέει, οι αναρχικοί μάλλον δεν το ξέρουν, ούτε καν τον ξέρουν, καθώς «δυστυχώς οι περισσότεροι νέοι από αυτούς δεν διαβάζουν»), έχει διδάξει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά και στο εξωτερικό (στα Πανεπιστήμια του Εδιμβούργου και της Νέας Σορβόννης και πλέον κάνει διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης).

Στην Ελλάδα συνεργάζεται με τις εκδόσεις Εξάρχεια και μαζί βγάζουν το περιοδικό Λόγου και Κριτικής, «Ερμα».

Μόλις ξεκίνησε σειρά ομιλιών με θέμα «επιστήμη και φιλοσοφία» στο Μουσείο Ηρακλειδών και με αυτό ως αφορμή, κάνει μια εκ βάθρων ανάλυση του τι ζούμε, γιατί και πώς μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε.

Η «κρίση» όπως και η «πρόοδος» είναι επινοήματα του καπιταλισμού

◼ Φιλοσοφία και επιστήμη δείχνουν να συνυπάρχουν και χρονικά. Δεν είναι τυχαίο πως την ίδια περίοδο (περί το 1867) βγήκε το «Κεφάλαιο» του Μαρξ, η ηλεκτρομαγνητική θεωρία του Μάξγουελ και η δαρβινική θεωρία της εξέλιξης των ειδών. Πώς συνδέονται τελικά;

Θα ξεκινήσω, συμπληρώνοντας πως την ίδια εποχή που ο Χάιντεγκερ γράφει το «Είναι και Χρόνος» (1927), ο Χάιζεμπεργκ αποκαλύπτει την Αρχή της Αβεβαιότητας στη Φυσική. Δηλαδή, βάζει στην κίνηση του ηλεκτρονίου τον παρατηρητή μαζί και τον χρόνο.

Αρα, θέτει αυτούς τους δύο παράγοντες, ως προς την ύλη. Την ίδια στιγμή ο φιλόσοφος Χάιντεγκερ θέτει τον παρατηρητή και τον χρόνο ως προς την Ιστορία.

Ακριβώς αυτό θέλω να δείξω και στο Ηρακλειδών, ότι φιλοσοφία και επιστήμη πάνε μαζί. Επίσης, κάθε φορά που έχουμε μια κρίση στη φιλοσοφία, ακολουθεί κρίση και στην επιστήμη. Αυτό το ξέρουμε ήδη από την προνεωτερική εποχή.

Η εποχή του Γαλιλαίου, για παράδειγμα, συμπίπτει με την κρίση της αριστοτελικής αρχής του κόσμου. Αυτός (σ.σ. ο Γαλιλαίος) φέρνει τη σχετικότητα της κίνησης έναντι της απολυτότητας της κινήσης του Αριστοτέλη, με αποτέλεσμα δύο παράλληλες κρίσεις.

Αυτό συμβαίνει συνεχώς, έως σήμερα. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, καθώς επιστήμη και φιλοσοφία μιλούν την ίδια γλώσσα: τα ελληνικά.

Ειδικά η φιλοσοφία μιλάει μόνο ελληνικά, καθώς βασίζεται πάνω στο βασικό ερώτημα: τι έστι; Αυτό το ερώτημα η ελληνική φιλοσοφία το απεύθυνε στον κόσμο. «Τι έστι;», χωρίς κατηγορούμενο. Αυτή είναι η πεμπτουσία της φιλοσοφίας.

◼ Σήμερα μπορούμε να μιλάμε για μία ακόμη τέτοια κρίση;

Σήμερα, ιδιαιτέρως. Βιώνουμε μια τεράστια κρίση στην επιστήμη, που εμφανίζεται τόσο στην κβαντική Φυσική όσο και στην αποδομητική φιλοσοφία. Αυτές οι δύο βρίσκονται σε παράλληλες κρίσεις: μετά τον Χάιζεμπεργκ και την Αρχή της Αβεβαιότητας, έχουμε μία αλλαγή του κοσμοειδώλου.

Αλλάζει η ιδέα που έχουμε για την ύλη: δεν είναι κάτι αντικειμενικό πια, αλλά αποδίδεται ως συμπύκνωση παλμικών κινήσεων χορδών. Αρα μιλάμε για θεωρία του χάους.

Η ύλη και ο κόσμος αποτελούν πλέον χαοτικές καταστάσεις. Με απλά λόγια, αυτό που βλέπουμε ως ύλη δεν είναι αυτό που βλέπουμε.

Κάτι ανάλογο έχει συμβεί και στη μοριακή βιολογία. Ταυτόχρονα, στη φιλοσοφία, γίνεται μία στροφή, που εμφανώς συμβαδίζει με τη στροφή που γίνεται στην επιστήμη.

Ας πάρουμε τον δικό μας φιλόσοφο, τον Κορνήλιο Καστοριάδη, με τη θεωρία του μάγματος. Ή τον Ντεριντά, με τη θεωρία της αποδόμησης: δεν με ενδιαφέρει τι λέει ένα κείμενο. Με ενδιαφέρει τι δεν λέει. Ολη η προσπάθεια των αποδομιστών είναι ακριβώς αυτή: να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον μη βεβαιότητας. Αυτή η πλήρης αβεβαιότητα καταρρίπτει το κυρίαρχο διαφωτιστικό ιδεώδες της πλήρους βεβαιότητας του «εγώ», που εδραιώθηκε με τον Ντεκάρτ και έθεσε την τομή της νεωτερικότητας.

◼ Και τα δύο αυτά τα βλέπουμε σε κάθε μας βήμα, καθημερινά: κάτι «άυλο» να κυριαρχεί στις ζωές μας, που δεν ξέρουμε ακριβώς τι είναι, οπότε δεν μπορούμε και να το αντιπαλέψουμε εύκολα, και την ίδια στιγμή, υπάρχει μια αίσθηση πλήρους αποδόμησης της ζωής όπως την ξέραμε. Για παράδειγμα, πρώτη φορά στην Ιστορία, η νέα γενιά θα είναι φτωχότερη από την προηγούμενη εκ προοιμίου.

Ακριβώς. Αυτή η αβεβαιότητα κατά παράδοξο τρόπο είναι η μόνη μας βεβαιότητα. Αυτό που μου περιγράφεις είναι μια κρίση. Μα η κρίση δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα επινόημα του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Η κρίση δεν είναι πραγματική. Θα το λέω ξανά και ξανά. Είναι δημιούργημα του σύγχρονου καπιταλισμού, προκειμένου να βγει από τα αδιέξοδα που ο ίδιος δημιούργησε.

◼ Ποια είναι αυτά;

Χρησιμοποιώντας καθαρά μαρξικούς όρους, το κεφάλαιο έχει αυτονομηθεί από την έργασία. Ο Μαρξ μιλούσε γι' αυτούς τους δύο πόλους, που δεν υπάρχουν όμως πια. Το κεφάλαιο έχει γίνει πλέον άυλο. Εχει γίνει «φούσκα». Σκάει και επαναδημιουργείται με το πάτημα ενός κουμπιού. Και αυτό δημιουργεί την «κρίση» που λέμε πως ζούμε.

◼ Και η έννοια της προόδου δέχεται ολοένα και πιο σκληρή αμφισβήτηση, αν όχι ολοκληρωτική απόρριψη. Πληθαίνουν οι φωνές για αποανάπτυξη, μετάβαση σε ένα απλούστερο και πιο φιλικό προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον τρόπο ζωής. Στη δική μας εποχή έχουμε επανακαθορίσει ή πρέπει να επανακαθορίσουμε την έννοια της προόδου και με ποιους όρους;

Η έννοια της προόδου είναι καθαρά έννοια που βάζει η Βιομηχανική Επανάσταση. Και αυτή είναι ένα επινόημα. Πρόοδος δεν υπάρχει. Εξέλιξη υπάρχει. Αυτό το τριμερές του χρόνου, το βέλος του χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον), είναι εφεύρημα του Διαφωτισμού. Ούτε αυτό υπάρχει.

Ο Ελιοτ έλεγε «μέσα στην αρχή είναι και το τέλος μου». Αρα αυτή η κατάτμηση του χρόνου είναι μια ψευδαισθησιακή κατάσταση, που έγινε προκειμένου να στηριχθεί η έννοια της προόδου.

Ο Βάλτερ Μπένγιαμιν έλεγε πως «τα όνειρα παίρνουν εκδικήσεις». Πως παρόν και παρελθόν είναι ένα, με μια απλώς πρόσβλεψη προς το μέλλον – όχι πρόοδο. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως η λέξη «πρόοδος» δεν υπήρχε με το νόημα που έχει σήμερα, προ της Βιομηχανικής Επανάστασης.

Στα αρχαία σήμαινε ή το κατώφλι (προ της οδού) ή εμπροσθοφυλακή (αυτοί που προπορεύονται). Στη νεωτερικότητα της έδωσαν τη σημερινή έννοια, μόνο και μόνο για να συγκροτηθεί αυτό το οποίο κατέστρεψε τελικά τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση.

◼ Το οποίο ήταν;

Η φύση και ο άνθρωπος να βρίσκονται σε αντιπαλότητα. Αυτό ήταν. Πλέον, ο άνθρωπος είναι το «αφεντικό» και μπορεί να καταστρέφει κατα το δοκούν τη φύση, θεωρώντας τη, όχι ως κομμάτι του «είναι», αλλά ως πλουτοπαραγωγική πηγή. Εκεί παίζεται όλο το παιχνίδι της νεοτερικότητας, το οποίο εν τέλει δεν είναι παρά ένα βαθύτατο τραύμα... το κατέδειξε ο Νίτσε, ο Χάιντεγκερ, ο Λεβινάς. Ουσιαστικά, αν καταστράφηκε η μόνη σχέση που μπορεί να υποστηρίξει την ύπαρξη πάνω στη γη, αυτή είναι η σχέση ανθρώπου - φύσης.

◼ Αφού ο άνθρωπος νιώθει τα πράγματα, γιατί δεν το καταλαβαίνουμε αυτό που λέτε; Γιατί δεν το βιώνουμε συνειδητά;

Ακριβώς γιατί έχει γίνει μία υπερπλασία της επινόησης. Η επιστήμη, με την πραγματική έννοια του «επίσταμαι», έχει όρια. Και μάλιστα πολλές φορές τα όρια της επιστήμης συμβαδίζουν με τα ηθικά όρια, που ενυπάρχουν μέσα της. Ενα δεν έχει όρια: η τεχνολογία/τεχνική.

Η τεχνολογία μπορεί να γίνεται ένας διαβολικός μηχανισμός, που συνέχεια αναπαράγει τον εαυτό του. Μέσω της Βιομηχανικής Επανάστασης και των νέων τεχνολογιών (διαδίκτυο, smartphones κ.λπ.), η τεχνολογία έχει καταφέρει να εξαλείψει το «επίσταμαι» και το «θεωρείν» και να κατοχυρώσει το «εξετάζω». Η ελληνική λέξη «θεωρία» έγινε «conteplatio» (εξετάζω) στα λατινικά.

Το «θεωρείν» τον κόσμο έγινε «εξετάζω/αποδεικνύω τον κόσμο» και όχι «επίσταμαι», όπως ήταν αρχικά. Δηλαδή, συμ-βιώνω, είμαι με. Αυτό το «είμαι με», μαζί δηλαδή και όχι απέναντι, διαλύθηκε με την τεχνολογία και την τεχνική.

Γι' αυτό ο άνθρωπος, για να επιστρέψω στο ερώτημα, δεν κατορθώνει να «κατανοήσει» τι του συμβαίνει. Γιατί δεν είναι «με». Είναι «απέναντι», δηλαδή «εκτός».

◼ Σε ένα νέο παιδί, που είναι διαρκώς συνδεδεμένο με το κινητό του, πώς θα μιλούσατε;

Θα το ρωτούσα αν αυτό που κάνει εξυπηρετεί την επιθυμία του. Και φυσικά, η απάντηση είναι πως είναι κενό επιθυμιών. Γιατί η τεχνολογία δεν εξυπηρετεί καμία απολύτως επιθυμία. Αλλο θα 'θελε ο νέος. Αυτό το «άλλο», όμως, κατά την άποψή του, δεν είναι εφικτό.

Είναι κάτι δύσκολο, αδύνατο ίσως. Μα, δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα 'θελε να ζει μια ζωή «εν έρωτι». Απλά, νομίζουμε πως αυτό δεν γίνεται. Πως δεν γίνεται να είμαστε ερωτευμένοι με αυτό που κάνουμε, που βλέπουμε, που ακούμε... Εκεί κάνουμε το λάθος.

◼ Εχετε μιλήσει για ήττα της υποκειμενικότητας, καθώς αναδύεται ο «εργαλειακός άνθρωπος». Ωστόσο, οι νέες «ευφυείς» υπολογιστικές μηχανές, δεν σχετίζονται πλέον με την αντικατάσταση του ανθρώπου σε μηχανικές εργασίες, αλλά στις ανώτερες πνευματικές. Ποια στάση πρέπει να τηρήσει η σημερινή κοινωνία απέναντι σε αυτή την πρόκληση;

Η πρόσκληση έρχεται από μια μεγάλη ανησυχία του ανθρώπινου στοχασμού, που οδηγεί όχι σε μία επιστροφή (στη φύση) αλλά σε μια άλλου είδους σχέση του ανθρώπου με τη φύση του.

Οταν κάποιοι από μας μιλάνε σήμερα με τέτοιο πάθος για τα «κοινά» (νερό, αέρα), όταν μιλάνε με τέτοιο πάθος εναντίον της ανάπτυξης, ουσιαστικά μιλάν εναντίον της προόδου. Θέλουμε (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα) να εγκαθιδρύσουμε μια καινούργια σχέση του ανθρώπου με το φυσικό του περιβάλλον.

Μέσα σ' αυτό, ο άνθρωπος θα εντάσσεται οργανικά (όπως λέγαν οι ρομαντικοί), έτσι ώστε να προκύψει ένα νέο είδος ανθρώπου που να μην εξαρτάται ούτε από την τεχνική ούτε από το καθαρά «λογικώς σκέπτεσθαι»... Αυτό είναι εναντίον της προόδου και υπέρ της εξελίξεως.

◼ Αυτό είναι καλό ή κακό;

Είναι η μόνη σωτηρία. Η μόνη λύση στο σημερινό αδιέξοδο. Το οποίο είναι πλήρες αδιέξοδο! Το βλέπεις παντού. Στο πού έχουν καταντήσει τα παιδιά μας, στο πού έχουν καταντήσει τα πανεπιστήμια.

Οι ανθρωπιστικές σπουδές τείνουν να εξαφανιστούν. Βλέπουμε παντού έναν νεοθετικισμό που δεν μας πηγαίνει παραπέρα. Και βαλτώνουμε. Κι άλλο. Κι άλλο.

Κατά συνέπεια, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα υπαρξιακό αδιέξοδο. Δεν είναι ένα αδιέξοδο του νου ή της λογικής – αυτή εξάλλου ξέρει κι αναπαράγεται. Είναι αδιέξοδο μιας καταστάσεως υπαρκτικής του ανθρώπου.

◼ Αυτό δεν είναι κάτι νέο, ωστόσο.

Είναι. Υπό την έννοια πως η έντασή του είναι τέτοια, που όμοιά της δεν έχει ξαναζήσει το ανθρώπινο γένος. Είναι στο μέγιστο. Γιατί ακριβώς σήμερα δεν διακυβεύεται απλώς ένα μέλλον του υποκειμένου. Διακυβεύεται το ίδιο το ανθρώπινο υποκείμενο. Οι ιδρυτικοί, οι συστατικοί του όροι.

◼ Αν είναι έτσι, τότε γιατί δεν αντιδρούμε;

Γιατί αυτό που μας έχει συμβεί είναι μία πλήρης γραφειοκρατικοποίηση του εαυτού μας. Οπως λέω για την Ευρώπη: όταν ο ίδιος ο Ευρωπαίος πολίτης έχει γίνει γραφειοκράτης του εαυτού του, είναι φυσικό και η Ε.Ε. να εκφράσει αυτόν τον γραφειοκρατικοποιημένο πολίτη.

Γιατί, δηλαδή, να περιμένουμε κάτι διαφορετικό; Ο σημερινός πολίτης έχει χάσει την έννοια του πολίτη (του «citoyen» όπως λένε οι Γάλλοι) και έχει γίνει μάνατζερ, διαχειριστής του εαυτού του.

Τα πάντα είναι «διαχειρίσιμα». Από τον έρωτα μέχρι το επάγγελμα. Αυτό που κυριαρχεί είναι η «διαχείριση» του εαυτού, ενώ θα έπρεπε να είναι η «ανάταση» του εαυτού.

Ολο το ανθρώπινο μεγαλείο το συναντάμε μόνο μέσα στην «εκστατικότητα» του ανθρώπου – την εκτός στάσης. Αντ' αυτής, βλέπουμε μια συρρίκνωση του ανθρώπου στο επίπεδο της διαχείρισης.

◼ Οπότε, τι να περιμένουμε;

Κάποτε έκαναν την ίδια ερώτηση στον σπουδαίο Γάλλο φιλόσοφο, Εντγκάρ Μορέν. «Ποιο βλέπετε να είναι το μέλλον της ανθρωπότητας;» τον ρώτησαν.

Και αυτός απάντησε: «Προφήτης δεν είμαι, μα ένα μού έχει διδάξει η φιλοσοφία και η επιστήμη: πως όσες πιθανότητες έχει ο άνθρωπος να καταστραφεί, άλλες τόσες έχει και να επιβιώσει».

Ο Λακάν, όμως, όταν τον ρώτησαν το ίδιο, όταν ήταν ήδη πολύ μεγάλος, απάντησε (με κάτι μάτια τρελά, όπως λένε οι παρόντες): «Ολοι στο άσυλο, κύριοι! Ολοι στο άσυλο».

Αυτό που εγώ θα πω είναι πως το μέλλον είναι ήδη μέσα μας... αρκεί να το αποδεχτούμε. Δεν αποδεχόμαστε το μέλλον, γιατί θέλουμε να το προγραμματίσουμε.

◼ Ποιο ερώτημα θα έπρεπε να μας απασχολεί: Τι θα γίνει με την Ελλάδα; Τι θα γίνει με την Ευρώπη;

Πιστεύω σταθερά πως το ερώτημα είναι ένα: τι θα γίνει με τον άνθρωπο. Η Αρεντ το είχε πει: όλες οι εξουσίες, είτε συγκρουόμενες είτε συνεργαζόμενες, δεν είναι ίδιες, μα μιλούν την ίδια γλώσσα. Δεν είναι στην ιδεολογία το πρόβλημα.

Το θέμα είναι τι θα γίνει με τον άνθρωπο. Δεν με απασχολεί ποιος μας κυβερνά ή ποιος μας κυβερνά καλύτερα. Με απασχολεί το πώς θα μπορέσω να εκφέρω έναν λόγο έξω από την περιοχή των δομών και των πλεγμάτων εξουσίας.

Και να αναρωτηθώ: πώς μπορεί ο άνθρωπος να εξυπηρετήσει τις επιθυμίες του;Εμείς νομίζουμε πως το απαντάμε καταναλώνοντας. Τι λάθος. Τι πληγή.

◼ Δεν έχει σημασία δηλαδή πως με την παρούσα κυβέρνηση μπορεί κάποιος να πάρει δωρεάν τα φάρμακά του;

Ναι, είναι σημαντικό πως με αυτή την κυβέρνηση μπορεί κάποιος να πάρει δωρεάν τα φάρμακά του.

Αλλά για μένα το πραγματικό πρόβλημα είναι ποιος ή τι τον αρρωσταίνει, ποιος ή τι τον κάνει άρρωστο. Αυτό θα έπρεπε να μας απασχολεί.

Πηγή

12 συμβουλές μακροζωίας από τους μαχητές μοναχούς Σαολίν.

Οι άνθρωποι πάντα λένε ότι η υγεία είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, αλλά πόσοι το κάνουν πράξη; Παρ’ όλα αυτά, μπορεί κάποιος να ξεκινήσει σήμερα. Ενισχύστε τη ζωτική σας ενέργεια ακολουθώντας δώδεκα απλούς κανόνες που αντλήσαμε από ένα κλασικό έργο των Σαολίν.

Συντάχθηκε από ένα μοναχό, ο οποίος ήταν μεγάλος μαχητής και λόγιος, και περιλαμβάνει συμβουλές για το πώς μπορεί κάποιος παραμείνει νέος και υγιής. Συμβουλές από έναν μοναχό Σαολίν για το πώς να μείνετε νέοι για πάντα: 

1) Μην σκέπτεστε πάρα πολύ. Η σκέψη καταναλώνει ενέργεια. Η πολλή σκέψη μπορεί να σας κάνει να φαίνεστε γέροι. 

2) Μην μιλάτε πολύ. Οι περισσότεροι άνθρωποι είτε λένε λόγια είτε κάνουν πράξεις. Καλύτερα να κάνετε πράξεις. 

3) Όταν εργάζεστε, να δουλεύετε για 40λεπτά και στη συνέχεια να σταματάτε για 10 λεπτά. Το να κοιτάτε κάτι όλη την ώρα μπορεί να αποβεί βλαβερό για τα μάτια σας, για τον οργανισμό σας, αλλά και για τη γαλήνη σας. 

4) Όταν είστε ευτυχισμένοι ή ενθουσιασμένοι, θα πρέπει να καταλαγιάσετε την ευτυχία ή τον ενθουσιασμό σας. Διαφορετικά θα χάσετε τον έλεγχο, πράγμα που θα βλάψει την ενέργεια των πνευμόνων σας.

5) Μην αγωνιάτε πάρα πολύ και μη θυμώνετε υπερβολικά. Τα συναισθήματα αυτά βλάπτουν το συκώτι και τα έντερά σας. 

6) Δεν πρέπει να τρώτε πάρα πολύ. Να σηκώνεστε από το τραπέζι μισοχορτάτοι, χωρίς να έχει βαρύνει το στομάχι σας, γιατί αυτό μπορεί να βλάψει τη σπλήνα σας. Όταν αισθάνεστε λίγο πεινασμένοι τσιμπήστε απλώς κάτι.

7) Μην είστε πολυπράγμονες. Κάνοντας πολλά πράγματα ταυτόχρονα, δεν θα έχετε σε κανένα επιτυχία. 

8) Όταν πρόκειται να κάνετε κάτι, μην βιαστείτε να το κάνετε. Δώστε στον εαυτό σας ένα περιθώριο χρόνου. Θυμηθείτε το ρητό «Πάω αργά γιατί βιάζομαι». 

9) Αν κάνετε συνέχεια μόνο σωματικές ασκήσεις χωρίς να γυμνάζετε παράλληλα και το νου, αυτό σας κάνει να χάσετε την ισορροπία σας και να γίνετε νευρικοί και ανυπόμονοι. Γιατί θα έχετε χάσει το Γιν του σώματός σας. Η άσκηση πρέπει να ισορροπεί το Γιν και το Γιανγκ. 

10) Εάν δεν ασκείστε ποτέ, και κάνετε απλώς καθιστική ζωή, δεν θα αποκτήσετε ποτέ ενέργεια Γιανγκ κι έτσι δεν θα μπορείτε να κάνετε εκείνα που θέλετε. 

11) Το περιβάλλον είναι γεμάτο αρνητικές σκέψεις. Μην αφήνετε τον εαυτό σας να γίνει από απροσεξία καλός αγωγός. Να εστιάζετε πάντα το νου σας στις θετικές όψεις της ζωής και σε πράγματα που σας χαροποιούν. 

12) Βάλτε το παιχνίδι στη ζωή σας. Όχι σαν διασκέδαση, αλλά για τη χαρά που προσφέρει. Στο παιχνίδι βρίσκει κανείς τον εαυτό του και δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από αυτή.

Πηγή

Νέο φάρμακο κατά μορφών καρκίνου υπόσχεται «θαύματα» ακόμα και στο 4ο στάδιο της ασθένειας

του Πάνου ΣπαγόπουλουΈνα νέο φάρμακο που δίνει ελπίδες στην αντιμετώπιση του καρκίνου, ακόμα και σε ασθενείς με καρκίνο στο τέταρτο στάδιο, ετοιμάζεται να λάβει ταχεία έγκριση από τον αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA).

Πρόκειται για το φάρμακο με την ονομασία Venetoclax, το οποίο παρασκευάζεται από την εταιρεία AbbVie στην Μελβούρνη της Αυστραλίας και ανήκει σε μια νέα γενιά “στοχευμένων φαρμάκων”, τα οποία επιτίθενται σε συγκεκριμένους καρκινογενείς βιολογικούς παράγοντες, όπως οι μεταλλάξεις στην κυτταρική δομή.

Οι επιστήμονες που ανέπτυξαν το Venetoclax, ο δρ David Huang και η ομάδα του από το Ινστιτούτο Ιατρικής Έρευνας Walter και Eliza Hall, έλαβαν φέτος το βραβείο Eureka για Καινοτομία στην Ιατρική Έρευνα.

Το Venetoclax και άλλες στοχευμένες θεραπείες είναι μόνο ένα μέρος από μια σειρά σημαντικών ανακαλύψεων για τον καρκίνο τα τελευταία χρόνια. Και εκείνος ο τομέας που παρουσιάζει τα πιο ελπιδοφόρα αποτελέσματα είναι η ανοσοθεραπεία, δηλαδή η εκμετάλλευση του ίδιου του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο καρκίνος.

Μέχρι στιγμής, φάρμακα ανοσοθεραπείας έχουν χρησιμοποιηθεί πιο αποτελεσματικά στη θεραπεία του μελανώματος. Ο Greg Lawson, που βλέπετε στην δεύτερη φωτογραφία, είναι η απόδειξη της δύναμης αυτής της νέας κατηγορίας φαρμάκων.

Σύμφωνα με αυστραλιανά ΜΜΕ, καρκινοπαθείς με λεμφοκυτταρική λευχαιμία, ενός καρκίνου του αίματος και του μυελού των οστών, συμμετείχαν σε δοκιμαστικές θεραπείες από το 2013 και μετά από ένα χρόνο τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά, συγκριτικά με την κρισιμότητα της κατάστασής τους.

Ο καθηγητής John Seymour, του Κέντρου Καρκίνου Peter MacCallum, εκ των επικεφαλής της δοκιμής, δήλωσε σχετικά:

“Τα κύτταρα, όταν γεννιούνται, είναι μοιραίο ότι θα πεθάνουν και τα καρκινικά κύτταρα -ιδιαίτερα εκείνα της λευχαιμίας- καθυστερούν αυτόν το θάνατο χρησιμοποιώντας μια πρωτεΐνη, που ονομάζεται BCL2 (...) Το Venetoclax λειτουργεί με συγκεκριμένους αναστολείς της δράσης της ΒCL2 και επιτρέπει στα κύτταρα να πεθάνουν με τον τρόπο που προορίζονταν εξαρχής”, δήλωσε χαρακτηριστικά.

Στην μελέτη σχεδόν τέσσερις στους πέντε ασθενείς είχαν θετικό αποτέλεσμα, με πλήρη ύφεση για έναν στους πέντε ασθενείς.

Πηγή

Πλήρης κατάλογος βοτάνων και οι θεραπείες τους Δείτε ποιες ασθένειες θεραπεύει κάθε βότανο

Α

Αγγελική – για τόνωση, φλέγμα, σπασμούς, φουσκώματα, τυμπανισμό, ρευματισμούς, αρθρίτιδα

Αγριμόνιο – για πονόλαιμο, λαρυγγίτιδα, φαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα, ουλίτιδα, άφθες, πληγές, μυκητιάσεις, τραύματα, ημικρανίες, διάρροια

Αλόη – για διαβήτη, τραύματα, αντισηψία, έκζεμα, έγκαυμα, τόνωση

Αμαμελίδα – για κιρσούς, αιμορραγίες, αντισηψία, πονοκεφάλους, δερματίτιδες, στοματίτιδα, αμυγδαλίτιδα

Αψιθιά ή Αρτεμισία – για διαβήτη, ακανόνιστη έμμηνος ρύση, εμετούς

Β

Βασιλικός – για πονοκεφάλους, νεύρα, άφθες, σπασμούς, στομαχόπονο

Βαλεριάνα – για ηρεμιστικό, αυπνίες, νεύρα

Βάλσαμο ή Σπαθόχορτο – για τραύματα, αντισηψία, πόνους, αυπνίες, φλεγμονές, ηρεμιστικό

Γ

Γαϊδουράγκαθο – για κίρρωση του ήπατος, αποτοξίνωση του συκωτιού

Γαρύφαλλο – για πονόδοντο, δυσπεψία, απολύμανση, ναυτία, αντισηψία

Γλυκάνισος – για κολικούς, χωνευτικό, αδυνάτισμα, κοιλιακά άλγη, αέρια

Γλυκόριζα – για φλεγμονές

Δ

Δάφνη – για συνάχι, πυρετό, φουσκώματα, βρογχίτιδα, αντισηπτικό, άλατα, ορεκτικό, ρευματισμούς

Δενδρολίβανο – για χοληστερίνη, πονόδοντος, τονωτικό, τριχόπτωση, πιτυρίδα

Δίκταμο – για συνάχι, γρίπη, ρευματισμούς, πονοκεφάλους, πεπτικό, επούλωση τραυμάτων, μώλωπες

Δυόσμος – για στομαχικούς πόνους, ταχυπαλμίες, σπασμούς, αυπνίες, ναυτία, ημικρανίες, τρέμουλο

Ε

Ευκάλυπτος – για άσθμα, αναπνευστικά, έρπη χειλιών, αντισηψία, βήχα, φλεγμονές, ψείρες κεφαλής, εξανθήματα (καλόγερους, σπυριά)

Ελαιόλαδο – για δερματικούς ερεθισμούς, σύγκαμα, ουλίτιδα, ωτίτιδα, τριχωτό της κεφαλής

Ζ

Ζαμπούκος – για φλέγματα, εφίδρωση, καταρροή, συνάχι, γρίπη, κρύωμα, πονόδοντο, αμυγδαλίτιδα, διουρητικό

Θ

Θρούμπι – για χώνεψη, εντερικά παράσιτα, τυμπανισμό, φούσκωμα

Θυμάρι – για αντισηψία, πυρετό, δερματικές λοιμώξεις, πεπτικό, τόνωση, νευρικές συσπάσεις εντέρων και στομάχου

Ι

Ιβίσκος – για πεπτικά προβλήματα, δυσκοιλιότητα, αυξημένα λιπίδια

Ιτιά – για αντισηψία, πόνους, ρευματισμούς, συνάχι, κρύωμα

Κ

Καλαμπόκι (φούντες φυτού) – για ουρικό οξύ, προστάτη, πέτρες νεφρών, κύστη χολής

Καλέντουλα – για δερματικούς ερεθισμούς, έκζεμα, ακμή, εγκαύματα

Κανέλα – για σπασμούς, αντισηψία, αντιβακτηριδιακό, παράσιτα εντέρου, μύκητες

Κάρδαμο (ή κακουλέ) – για λεύκανση δέρματος, τόνωση οργανισμού

Κόλιανδρος – για πόνους, αδυνάτισμα, τόνωση, άγχος, πονοκεφάλους, κρύωμα, ημικρανίες, αρθριτικά, μυικούς πόνους

Κύμινο – για δυσπεψία, χιονίστρες

Κυπαρισσάκι – για πέτρες νεφρών, διαβήτη, προστάτη, κυστίτιδα

Λ

Λάβδανο – για φλέγματα, καταρροή, αυπνίες, πονόδοντο

Λεβάντα – για καρδιά, αυπνίες, γενικούς πόνους, ίλλιγο

Λεμόνι – για αδυνάτισμα, λεύκανση δέρματος, αντισηψία

Λιναρόσπορος – για πέτρες χολής, δυσκοιλιότητα, αιμορροΐδες

Λουΐζα – για δυσκοιλιότητα, αδυνάτισμα, τυμπανισμό

Λυκίσκος – για διαβήτη, χοληστερίνη, νεύρα, αυπνίες

Μ

Μαϊντανός – για διουρητικό, κυτταρίτιδα, φλεγμονές, πόνους, τσιμπήματα εντόμων, λεύκανση δέρματος

Μαντζουράνα – για στομαχικούς πόνους, τυμπανισμό, αυπνίες, κοιλόπονους

Μάραθος – για αδυνάτισμα, πέτρες στα νεφρά

Μαστίχα Χίου – για στομαχόπονο, έλκος, διαβήτη, χοληστερίνη, διουρητικό

Μελισσόχορτο – για αυπνίες, υπέρταση, ουρικό οξύ, ταχυκαρδίες

Μέντα – για αντισηψία, πονόλαιμο, χώνεψη, συνάχι, ξερόβηχα, γρίπη, κακοσμία στόματος

Μολόχα – για πονόλαιμο, βήχα, άσθμα, γαστρίτιδα, φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα

Π

Παπαρουνόσπορος – για βήχα, αυπνίες, σπασμούς, νεύρα

Πασιφλώρα – για αυπνίες, νεύρα, άγχος

Ρ

Ρίγανη – για δυσκοιλιότητα, πεπτικά προβλήματα, βρογχίτιδα, κόπωση

Σ

Σαλέπι – για βήχα, πονόλαιμο, συνάχι, γρίπη

Σέλινο – για αδυνάτισμα, καρδιά, συκώτι, νεφρούς

Σκόρδο – για αντισηψία, μολύνσεις, παράσιτα εντέρων, χώνεψη, χοληστερίνη, υπέρταση, φλεγμονές, ρευματισμούς

Τ

Τίλιο – για ημικρανίες, ίλιγγο, ζαλάδες, αυπνίες, συνάχι, δυσπεψία, αρθριτικά

Τσουκνίδα – για τραύματα, άγχος, κόπωση, διουρητικό, καθαρτικό

Τζίνσενγκ – για κόπωση, τόνωση

Φ

Φασκόμηλο – για τόνωση, διαβήτη, εύκολη πέψη, πρόωρη εμμηνόπαυση, μυικούς πόνους, υπερβολική εφίδρωση

Φύλλα Αλεξάνδρειας – για δυσκοιλιότητα

Χ

Χαμομήλι – για αυπνίες, πονοκεφάλους, πονόδοντο, νευρώσεις, συνάχι, αντισηψία, καθαρισμό δέρματος, φλεγμονές βλεφάρων

Πηγή

Φυλακίστηκε και βασανίστηκε για εννιά χρόνια γιατί κατήγγειλε εμπόριο οργάνων στην Κίνα...

Ο δικηγόρος των φτωχών που φυλακίστηκε και βασανίστηκε για εννιά χρόνια γιατί κατήγγειλε εμπόριο οργάνων στην 
Κίνα. 
Θύματα ήταν οι υποστηρικτές του «Φάλουν Γκονγκ», που το κόμμα χαρακτήρισε επικίνδυνη αίρεση... 

Κείμενο της  Ναταλίας Μπασδέκη.

Η ιστορία του Gao Zhisheng μοιάζει να είναι βγαλμένη από ένα μυθιστόρημα, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινή. Πολύς κόσμος στην Ελλάδα έμαθε για την ζωή του στο 17ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το 2015 όταν προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Ξεπερνώντας τον Φόβο», που έγινε προς τιμήν του από την σκηνοθέτιδα Wenjing Μa.

Ο Gao, γεννημένος σε ακραία φτώχεια, ξεπέρασε απίστευτα εμπόδια για να γίνει ένας από τους 10 κορυφαίους δικηγόρους της Κίνας την δεκαετία του 90′. 

Βραβεύτηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης το 2001 και προτάθηκε για Νόμπελ Ειρήνης.

Μίλησε ανοιχτά για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένα απαγορευμένο θέμα στην κοινωνία όπου ζούσε, απήχθη και βασανίστηκε.

Η γυναίκα και τα παιδιά του τέθηκαν επίσης υπό κράτηση από τη μυστική αστυνομία.

«Ο δρόμος μου είναι στρωμένος με αγκάθια και παγίδες. Είναι βαμμένος με το αίμα και τα δάκρυα αυτών που τον βάδισαν πριν από μένα…» Gao Zhiseng

Υπερασπιστής των φτωχών και των μειονοτήτων

Ο Gao Zhisheng, λόγω της ιδιοσυγκρασίας του και των χριστιανικών του πεποιθήσεων, αναλάμβανε συχνά δωρεάν υποθέσεις φτωχών ανθρώπων, αδικημένων από το κράτος, καθώς και πολλών ευπαθών ομάδων που διώκονταν για τα δικαιώματα τους.

Μέσα σε αυτούς ήταν και ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, μια ομάδα ανθρώπων που διώκονται από το καθεστώς από τον Ιούλιο του 1999 για τις πνευματικές τους πεποιθήσεις.

Η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων τον είχε ευαισθητοποιήσει πάρα πολύ καθώς διαπίστωσε ότι είχαν τις πιο αυστηρές κυρώσεις απ’ όλους τους υπόλοιπους κρατούμενους συνείδησης (Χριστιανούς, Θηβετιανούς, Ουιγούρους κλπ).

Ο Gao κατά τη διάρκεια της δραστηριότητας του βρήκε πολλές φορές τις πόρτες της κρατικής μηχανής κλειστές.

Είχε δεχτεί απειλητικά τηλεφωνήματα που του έλεγαν ότι θα έμπαινε σε κίνδυνο ο ίδιος και η οικογένεια του αν συνέχιζε την έρευνα του.

Το Φάλουν Γκονγκ (γνωστό και ως Φάλουν Ντάφα) είναι μια αρχαία μορφή άσκησης καλλιέργειας (τσιγκόνγκ) και βασίζεται στις αρχές της Αλήθειας της Καλοσύνης και της Ανεκτικότητας. 

Κατά τη διάρκεια της πολιτιστικής επανάστασης της Κίνας λόγω της αθεϊστικής ιδεολογίας, η άσκηση καλλιέργειας στιγματίστηκε ως «δεισιδαιμονία» και διώχτηκε άγρια.

Ένιωθε εγκλωβισμένος και το 2005 παραιτήθηκε με δημόσια δήλωση από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας. 

Έστειλε ανοικτή επιστολή προς την ηγεσία της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, όπου ανέφερε τα ακραία βασανιστήρια που υφίστανται οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ.

Φάλουν Γκονγκ

Η Κίνα αποκήρυξε το Φάλουν Γκόνγκ ως κακιά αίρεση και απειλή για το Κόμμα και ξεκίνησε μια συστηματική δίωξη. 

Αστυνομικοί εισέβαλαν σε σπίτια χιλιάδων ασκούμενων, τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν με βία στη φυλακή. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν κακοποιηθεί και έχουν χάσει τις ζωές τους, ενώ απροσδιόριστος παραμένει ο αριθμός των αγνοουμένων.

Τι είναι όμως το Φάλουν Γκονγκ που ο Gao Zhisheng υπερασπίστηκε βάζοντας σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή;

Το Φάλουν Γκονγκ είναι μια αρχαία παραδοσιακή κινέζικη άσκηση για το νου και το σώμα που αναβίωσε στην Κίνα το 1992.

Η διδασκαλία του βασίζεται στις θεμελιώδεις αρχές της Αλήθειας, Καλοσύνης και Ανεκτικότητας, ως μέσο ανάπτυξης της φύσης του ανθρώπου.

Οι αναζωογονητικές και ηθικές διδασκαλίες του αφύπνισαν πάρα πολλούς ανθρώπους, χαρίζοντας τους υγεία και εσωτερική ηρεμία.

Το 1993 βραβεύτηκε από την Κρατική Ένωση Τσιγκόνκ ως η πιο ευεργετική άσκηση και μέσα σε μόλις λίγα χρόνια το εξασκούσαν περίπου 100 εκατομμύρια Κινέζοι στα πάρκα τα πρωινά.

Παρά την ειρηνική φύση του η ραγδαία εξάπλωση του είχε ως αποτέλεσμα την έντονη δυσαρέσκεια του γενικού γραμματέα του κόμματος Τζιανγκ Ζεμίνγκ.

Η Κίνα σύντομα αποκήρυξε το Φάλουν Γκόνγκ ως επικίνδυνη αίρεση και απειλή για το Κόμμα και ξεκίνησε συστηματικές διώξεις.

Η πολιτιστική επανάσταση είχε επιβάλλει επίσημα τον αθεϊσμό και οι οπαδοί του Φάλουν Γκονγκ που ξεπερνούσαν σε αριθμό τα μέλη του Κ.Κ.Κ., βρέθηκαν αυτομάτως στο στόχαστρο.

Παρακάμπτοντας τον νόμο, στις 20 Ιουλίου το ’99 τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες ο Τζιανγκ Ζεμίνγκ διέταξε να γίνει έφοδος στα σπίτια χιλιάδων ασκουμένων και να οδηγηθούν βίαια στη φυλακή.

Η έρευνα των Ντέιβιντ Κίλγκουρ και Ντέιβιντ Μάτας που βραβεύτηκαν με το Νόμπελ Ειρήνης έδειξε ότι στην Κίνα υπήρξε συστηματική αφαίρεση οργάνων από ζωντανούς ασκούμενους του Φάλουν Γκόνγκ με σκοπό το κέρδος. 

Η αποκάλυψη προκάλεσε σοκ στην παγκόσμια κοινή γνώμη.

Σταδιακά ο κινέζικος λαός εξαιτίας της άγνοιας, της παραπληροφόρησης και του φόβου άρχισε να γίνεται επιφυλακτικός σε όλα αυτά.

Το αποκορύφωμα της προπαγάνδας καταγγέλλεται ότι ήταν η στημένη αυτοπυρπόληση 5 ανθρώπων στην πλατεία Τιενανμέν, από τους οποίους όσοι επέζησαν δήλωσαν ότι ήταν ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ.

Έτσι δημιουργήθηκε ένα πρόσφορο έδαφος για να «δικαιολογηθούν» πράξεις βίας σε βάρος των οπαδών του Φάλουν Γκόνγκ .

Οι διεθνείς καταγγελίες για εμπόριο οργάνων

Ο Gao Zhisheng πέρασε εννέα χρόνια στη φυλακή επειδή υπερασπίστηκε μέλη του Φάλουν Γκόνγκ και κατήγγειλε αφαιρέσεις οργάνων για εμπορικούς σκοπούς

Ο Gao ένιωσε καθήκον και χρέος του να διερευνήσει προσωπικά και εκτενέστερα την υπόθεση αυτή απ’ όλες τις πλευρές και κατάφερε να έρθει σε επαφή με κάποιους ασκούμενους που κρύβονταν στα σπίτια τους.

Παράλληλα είχαν αρχίσει έρευνες για αυτή τη δίωξη και από το εξωτερικό. Ανάμεσά τους ήταν δύο γνωστοί Καναδοί δικηγόροι ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Ντέιβιντ Κίλγκουρ και Ντέιβιντ Μάτας, οι οποίοι τον Μάρτιο του 2006 δημοσίευσαν στο κοινό την εκτενή τους έρευνα “Bloody Harvest”.

Η έρευνα αυτή έφερε στο φως τα ακραία βασανιστήρια που υποβάλλονται οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, με χειρότερο απ’ όλα την συστηματική αφαίρεση οργάνων από ζωντανούς ασκούμενους από τα ίδια τα κρατικά νοσοκομεία με σκοπό το κέρδος!

Ο Gao Zhisheng αντιλαμβανόμενος την σοβαρότητα του θέματος άρχισε να στέλνει ανοιχτές επιστολές στην ίδια την κυβέρνηση και σε επικεφαλής κρατών στο εξωτερικό, ζητώντας τους να σταματήσουν αυτήν την δίωξη και τις αφαιρέσεις οργάνων.

Το 2006 ο Gao συνελήφθη από τις κινέζικες αρχές και από τότε πέρασε τα επόμενα εννέα χρόνια στην φυλακή και σε κατ’ οίκον περιορισμό και υπέστη αμέτρητα σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια.

Στις 25 Σεπτεμβρίου το 2015 η γυναίκα του Gao, Geng He ανέφερε στην Epoch Times ότι ο Gao επέστρεψε ασφαλής στο σπίτι, παρόλα αυτά ήταν ακόμα περιορισμένος και σε στενή παρακολούθηση από τις αρχές.

Στη συνέχεια η Epoch Times δημοσίευσε μια συνέντευξη όπου μίλησε ο ίδιος, περιγράφοντας τα βασανιστήρια που υπέστη στα χέρια της αστυνομίας και των κινεζικών αρχών και επικρίνοντας τους ηγέτες της Δύσης για την απροθυμία τους να μιλήσουν ενάντια στις αγριότητες που διαπράχθηκαν από το κινεζικό καθεστώς.

Το 2015 άρχισε η συλλογή υπογραφών παγκοσμίως για να σταματήσουν οι διώξεις κατά του Φάλουν Γκονγκ

Ο Bob Fu, διευθύνων της ChinaAid, ενός μη κερδοσκοπικού χριστιανικού οργανισμού, όπου ο Gao ανέφερε στα μέλη του τα φρικτά βασανιστήρια που υπέστη, ανέφερε: «Η Κίνα έχει γίνει ουσιαστικά η μεγαλύτερη φυλακή σε ολόκληρο τον κόσμο. 

Ο πολιτισμένος κόσμος θα πρέπει να μάθει από τα μαθήματα της δεκαετίας του 1930 και την περίπτωση του Χίτλερ».

Από το 1999 μέχρι σήμερα δεκάδες εκατομμύρια ασκούμενοι του Φάλουν Γκόνγκ διώκονται με παρακολουθήσεις, συλλήψεις, ψυχιατρικά και σωματικά βασανιστήρια. Πάνω από 500.000 είναι έγκλειστοι σε φυλακές, στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας και κέντρα πλύσης εγκεφάλου.  

Πάνω από 3.500 έχουν πεθάνει αποδεδειγμένα κατά την κράτηση τους από τις κινέζικες αρχές. Ο πραγματικός αριθμός υπολογίζεται πολλαπλάσιος.

Το 2015 άρχισε η συλλογή υπογραφών παγκοσμίως όπου καλείται να δικαστεί από το ανώτατο δικαστήριο της Κίνας ο Τζιάνγκ Ζεμίνγκ για την ευθύνη που φέρει για την δίωξη του Φάλουν Γκονγκ, τον βασανισμό και τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων. 

Πηγή: http://ideopigi.blogspot.gr/2016/07/blog-post_69.html

Διδαχές του Αγίου Παϊσίου

«Εκείνος που αγωνίζεται πολύ καιρό και δεν βλέπει πνευματική πρόοδο έχει υπερηφάνεια και εγωισμό. Πνευματική πρόοδος υπάρχει εκεί που υπάρχει πολύ ταπείνωση.»

«Να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να κερδίσουμε τον παράδεισο. Είναι πολύ στενή η πύλη και μην ακούτε αυτούς που σας λένε ότι όλοι θα σωθούμε».

«Συνετός και μυαλωμένος άνθρωπος είναι εκείνος που αντελήφθη καλώς ότι υπάρχει τέρμα της παρούσης ζωής και σπεύδει και αυτός να θέσει τέρμα εις τα σφάλματα και ελαττώματά του».

«Η εμπιστοσύνη στον θεό είναι μια συνεχής μυστική προσευχή που φέρνει αθόρυβα τις δυνάμεις του θεού εκεί που χρειάζονται και την ώρα που χρειάζονται».

«Να αναθέτουμε το μέλλον μας στο Θεό. Η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, έχει μητέρα την πίστη, με την οποία προσευχόμαστε και απολαμβάνουμε τους καρπούς της ελπίδας».

«Η πλήρης ανάθεση της ζωής μας στο Θεό, είναι μια λύτρωση από την ανασφάλεια που φέρνει η πίστη στο εγώ, και μας κάνει να χαρούμε τον παράδεισο από αυτή τη ζωή».

«Όταν, από φιλότιμο, κάνουμε τον Θεό να χαίρεται με τη ζωή μας, τότε Εκείνος δίνει άφθονες τις ευλογίες του στα φιλότιμα παιδιά του».

«Όταν αγωνίζεται με ελπίδα ο άνθρωπος, έρχεται η θεία παρηγοριά και νιώθει έντονα η ψυχή τα χάδια της αγάπης του Θεού».

«‘Οσο περισσότερο ζει κανείς την κοσμική ζωή, τόσο περισσότερο άγχος κερδίζει. Μόνο κοντά στο Χριστό κανείς ξεκουράζεται γιατί ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το Θεό».

«Η ανώτερη χαρά βγαίνει από τη θυσία. Μόνον όταν θυσιάζεται κανείς συγγενεύει με τον Χριστό, γιατί ο Χριστός είναι θυσία».

«Ο Θεός από εμάς θέλει μόνο την προαίρεση και την αγαθή διάθεση που θα την εκδηλώνουμε με το λίγο φιλότιμο αγώνα μας και την συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας. Όλα τα άλλα μας δίνει εκείνος».

«Όποιος κουράζεται για τον πλησίον του από καθαρή αγάπη, ξεκουράζεται με την κούραση! Αυτός που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει, κουράζεται με το να κάθεται!»

«Πνευματική πρόοδος υπάρχει, εκεί που υπάρχει η αίσθηση ότι όλα είναι χάλια».

«Όσο ζει ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να δίνει πνευματικές εξετάσεις. Μετεξεταστέος δεν υπάρχει. Ας αγωνιστούμε να πιάσουμε έστω την πνευματική βάση για να περάσουμε στον παράδεισο».

«Μακάριοι είναι όσοι έχουν στην καρδιά τους άξονα τον Χριστό και περιστρέφονται χαρούμενοι γύρω από το άγιο όνομά του, νοερώς και αδιαλείπτως».

«Στον ουρανό δεν ανεβαίνει κανείς με το κοσμικό ανέβασμα, αλλά με το πνευματικό κατέβασμα. Μόνο έτσι, βαδίζοντας «χαμηλά», χωράει από την στενή πύλη του παραδείσου».

«Δεν μπορούν να μας συμφιλιώσουν με τον Θεό τόσο οι σωματικοί αγώνες και οι κόποι, όσο η συμπάθεια της ψυχής και η φιλανθρωπία και η προς τον πλησίον αγάπη».

«Η αγάπη μας πρέπει να είναι ίδια προς όλους. Μόνο τότε είναι αγάπη Θεού. Κάτω από αυτήν τα πάντα λυγίζουν. Δίπλα της όλα λειώνουν».

«Όταν έχουμε αυτογνωσία, τότε γίνεται η «πνευματική διάσπαση» του ατόμου μας. Έτσι απελευθερώνεται η ενέργεια και ξεπερνάμε την βαρύτητα της φύσεώς μας και διαγράφουμε πνευματική τροχιά».

«Στην εποχή μας, δυστυχώς η λογική κλόνισε την πίστη και γέμισε τις ψυχές με αμφιβολίες. Έτσι, επόμενο είναι να στερούμαστε τα θαύματα, γιατί το θαύμα ζείται και δεν εξηγείται».

«Μην έχουμε εμπιστοσύνη στον εαυτό μας. Η αυτοπεποίθηση είναι εμπόδιο στη Θεία Χάρη. Όταν αναθέτουμε τα πάντα στο Θεό, αυτός «υποχρεώνεται» να μας βοηθήσει».

«Ελέγχοντας το κακό, δε βγαίνει τίποτε. Παρουσιάζοντας όμως το καλό, ελέγχεται από μόνο του το κακό. Μόνο με καλά παραδείγματα ελέγχονται όσοι έκαναν μόδα την αμαρτία!»

«Πνευματική ωριμότητα είναι να πιστέψουμε ότι δεν κάνουμε τίποτε! Μόνο μέσα στην ταπεινή κατάσταση της απογοητεύσεως από τον εαυτό μας κρύβεται η καλή πνευματική κατάσταση».

«Ο Θεός δεν επιτρέπει καμιά θλίψη και κανένα κακό, αν μέσα απ’ αυτά δεν βγει κάτι καλύτερο από αυτό που εμείς ανθρώπινα θεωρούσαμε ότι είναι το παν!»

«Η μεγαλύτερη αρρώστια είναι η υπερηφάνεια, η οποία μας μετέφερε από τον παράδεισο στη γη και από τη γη προσπαθεί να μας πάει στην κόλαση».

«Εάν θέλεις να «πιάσεις» τον Θεό, για να σε ακούσει, όταν προσευχηθείς, γύρισε το κουμπί στη ταπείνωση, γιατί σ’αυτήν την συχνότητα εργάζεται ο Θεός».

«Δεν πρέπει να αποφεύγουμε την αμαρτία για να μην πάμε στην κόλαση, αλλά από αγάπη και φιλότιμο για να μην λυπήσουμε τον ευεργέτη μας Χριστό».

«Εκείνος που για να πιστέψει στο Θεό ζητά θαύματα, δεν έχει αρχοντιά. Για το Θεό αυτό έχει αξία. Να αγαπήσουμε τον Θεό μόνο και μόνο επειδή είναι αγαθός».

«Οι αγνοί λογισμοί εξαγνίζουν την ψυχή μας και αχρηστεύουν τα όπλα του δαίμονος της πορνείας, διότι μέσα στο αγνό σώμα διατηρείται η αγνή ψυχή και στην οποία παραμένει η Θεία Χάρις».

«Τίποτα δεν γίνεται χωρίς την πρόνοια του Θεού, και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που συμβαίνει, όσο πικρό κι αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή».

«Φροντίστε να γεμίσετε τη κασέτα της καρδιά σας τώρα που είστε νέοι. Γιατί αλλιώς, όταν γεράσετε, ανάμεσα από βυζαντινή μουσική θ’ ακούγονται και μπουζούκια».

«Ο Θεός βοηθάει και δεν αδικεί! Βλέπει πιο πέρα και τον ενδιαφέρει, σαν καλός πατέρας, να μας έχει κοντά του στον παράδεισο. Γι’ αυτό δίνει δοκιμασίες σ’ αυτή τη ζωή».