"Με δέκα τεχνικές ελέγχουν το μυαλό" - Νόαμ Τσόμσκι

Νόαμ Τσόμσκι:
"Με δέκα τεχνικές ελέγχουν το μυαλό"

Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, αναλύει τις δέκα τεχνικές για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Το κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής συνεντεύξεων του Ν.Τσόμσκι, όπου ο κορυφαίος διανοητής διαπιστώνει διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού και οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους.

1. Η τεχνική της διασκέδασης

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών.

Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής. «Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία.

Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται• να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα». Απόσπασμα από το Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους.

2 . Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

3. Η τεχνική της υποβάθμισης

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990.

Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα• τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

4. Η στρατηγική της αναβολής (Σαλαμοποιήση)

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.

Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

5 . Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύντονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρ ό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

6 . Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές...

7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του. «Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες». Απόσπασμα από το «?πλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!

10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ.

Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.

Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’ όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’ όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

Πηγή

Άσραφ Φαγιάντ - Ο τελευταίος της σειράς των απογόνων των προσφύγων

Προκαλείς δυσπεψία σε όλο τον κόσμο και μερικά άλλα προβλήματα.
Μην αναγκάζεις το έδαφος να κάνει εμετό
Και μείνε κοντά του, πολύ κοντά του.
Ένα κάταγμα που δεν θεραπεύεται.
Ένα κλάσμα που δεν επιλύεται
Ούτε προστίθεται στους άλλους αριθμούς.
Γιατί δημιουργείς κάποια σύγχυση στις παγκόσμιες στατιστικές.

Να είσαι πρόσφυγας σημαίνει να στέκεσαι στο τέλος της ουράς
Για να σου δώσουν ένα κλάσμα μιας χώρας.
Ο παππούς σου συνήθιζε να στέκεται χωρίς να ξέρει για ποιον λόγο.
Και το κλάσμα είσαι εσύ.
Η χώρα: μια ταυτότητα που βάζεις στο πορτοφόλι με τα λεφτά σου.
Τα λεφτά: κομμάτια χαρτί με εικόνες ηγετών.
Εικόνες: παίρνουν τη θέση σου μέχρι να επιστρέψεις.
Επιστροφή: ένα μυθικό ον που εμφανίζεται στις ιστορίες του παππού σου.
Εδώ ολοκληρώνεται το πρώτο μάθημα.
Το μάθημα σού μεταφέρεται ώστε να μάθεις το δεύτερο μάθημα, που είναι «εσύ
τι σημαίνεις;»

Την Ημέρα της Κρίσης, στέκονται γυμνοί,
Και εσύ κολυμπάς στα απόνερα ραγισμένων σωλήνων αποχέτευσης.
Ξυπόλυτος – που είναι υγιές για τα πόδια
Αλλά  ανθυγιεινό για το έδαφος.

Για χάρη σου θα στηθούν εξέδρες και θα οργανωθούν συνέδρια
Και οι εφημερίδες θα γράψουν για εσένα έτσι όπως πρέπει.
Μια νέα φόρμουλα αναπτύχθηκε για την εξάλειψη κάθε δύστροπης βρομιάς
Και μόνον στο μισό κόστος.
Σπεύσε να αγοράσεις τη μισή ποσότητα.
Γιατί η έλλειψη νερού είναι οξύτατη.

Σοβαρές διαπραγματεύσεις
Διεξάγονται ώστε να σου διατεθεί δωρεάν στάχτη για να μην πνιγείς
Χωρίς να επηρεάζεται το δικαίωμα των δέντρων να ζουν στη Γη.
Μάθε πώς να μη χρησιμοποιείς μεμιάς όλη τη στάχτη που σου παρέχεται.

Σου δίδαξαν πώς να ανασηκώνεις το κεφάλι σου
Ώστε να μη μπορείς να δεις τη βρομιά στο έδαφος.
Σου δίδαξαν ότι η μητέρα σου είναι η Γη.
Και ο πατέρας σου;
Τον ψάχνεις για να επιβεβαιώσεις την καταγωγή σου.
Σου δίδαξαν ότι τα δάκρυά σου αποτελούν εξωφρενική απώλεια νερού.
Και το νερό ... όπως ξέρεις!

Αύριο,
Είναι μια καλή ιδέα να απαλλαγούμε από εσένα,
Γιατί η Γη θα φαινόταν καλύτερη χωρίς εσένα.
Τα παιδιά είναι σαν σπουργίτια,
Αλλά δεν χτίζουν φωλιές σε νεκρά δέντρα.
Και η υπηρεσία του ΟΗΕ δεν είναι αρμόδια για δενδροφύτευση.

Χρησιμοποίησε τον εαυτό σου όπως μια κάρτα διαπραγμάτευσης,
Όπως ένα κομμάτι χαρτί με ένα ποίημα πάνω του, ένα κομμάτι χαρτί τουαλέτας,
Ένα κομμάτι χαρτί για να ανάψει η μητέρα σου τον φούρνο
Και να ψήσει ψωμί.

Η πρόβλεψη καιρού:
Ο ήλιος κλινήρης γιατί έχει πυρετό.

Τα κόκκαλα, ντυμένα με σάρκα και έπειτα με δέρμα.
Το δέρμα βρομίζει και βγάζει μια απαίσια μυρουδιά.
Το δέρμα καίγεται και επηρεάζεται από υπερφυσικούς παράγοντες.
Πάρε τον εαυτό σου για παράδειγμα.

Μην εγκαταλείπεις την ελπίδα.
Πάρε θάρρος από την εξορία από την οποία διαφεύγεις!
Πρόκειται για εντατική εκπαίδευση για μια ζωή στην Κόλαση
Και στις σκληρές σου συνθήκες.
Θεέ μου, κάπου στη Γη βρίσκεται η Κόλαση;

Οι προφήτες έχουν συνταξιοδοτηθεί
Οπότε μην περιμένεις κανέναν προφήτη να σταλεί για χάρη σου.
Για χάρη σου, οι παρατηρητές καταθέτουν ημερήσιες αναφορές
Και πληρώνονται υψηλούς μισθούς.
Τα λεφτά είναι πολύ σημαντικά
Προς χάριν μιας αξιοπρεπούς ζωής!

Το φαλάφελ του Αμπού Σαϊντ είναι εκτεθειμένο σε μολύνσεις
Και το ιατρείο ανακοινώνει το τέλος της εκστρατείας εμβολιασμού
Οπότε μην ανησυχείς μήπως μολυνθούν τα παιδιά σου
Εφόσον το ιατρείο παραμένει εκεί.

Ζωντανή κάλυψη των διαδικασιών του διαγωνισμού καλλονής.
Εκείνο το κορίτσι φαίνεται καλή στο μπικίνι της
Και το άλλο έχει μάλλον μεγάλο πισινό.
Έκτακτο δελτίο: Ξαφνική Αύξηση στον Αριθμό Θανάτων
Από το Κάπνισμα.
Ο ήλιος εξακολουθεί να αποτελεί πηγή φωτός
Και τα αστέρια σε κρυφοκοιτάζουν, γιατί η στέγη σου χρειάζεται
Επισκευές.

Καβγάς στον σταθμό ταξί:
«Δεν έχουμε αρκετούς επιβάτες για να φύγουμε ακόμη.»
«Μα η γυναίκα μου είναι έτοιμη να γεννήσει.»

«Είναι η δέκατη γέννα της. Τίποτε δεν έχει μάθει; Υπάρχουν εκθέσεις που προειδοποιούν για τυχαία αύξηση πληθυσμού. Τυχαία – αυτή είναι η λέξη που έψαχνα τόσον καιρό. Ζούμε σε έναν τυχαίο κόσμο. Πολλαπλασιαζόμαστε και τα παιδιά μας στέκονται γυμνά. Πηγές έμπνευσης για κινηματογραφιστές ή για συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης στις συναντήσεις μεγάλων χωρών. Είμαστε μικροί άνθρωποι αλλά δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς εμάς. Για χάρη μας κτήρια έχουν καταρρεύσει και κάποιοι σιδηροδρομικοί σταθμοί έχουν ανατιναχθεί. Το σίδερο σκουριάζει. Για χάρη μας υπάρχουν πολλά μηνύματα με εικόνες. Είμαστε ηθοποιοί που δεν πληρώνονται.

Ο ρόλος μας είναι να στεκόμαστε εξίσου γυμνοί όπως όταν μας γέννησαν οι μανάδες μας, όπως όταν μας γέννησε η Γη, όπως όταν μας γέννησαν τα ενημερωτικά δελτία και οι πολυσέλιδες εκθέσεις και τα χωριά που συνορεύουν με εποικισμούς και τα κλειδιά που κουβαλά ο παππούς μου.

Ο φτωχός μου ο παππούς δεν ήξερε ότι είχαν αλλάξει οι κλειδαριές. Παππού μου, μακάρι οι πόρτες που ανοίγουν με ηλεκτρονικές κάρτες να σε βρίζουν και μακάρι τα νερά των λυμάτων που διατρέχουν τον τάφο σου να σε βρίζουν. Μακάρι να σε βρίζει ο ουρανός και χωρίς βροχή. Δεν πειράζει, τα κόκκαλά σου δεν μπορούν να μεγαλώσουν κάτω από το χώμα, οπότε το χώμα είναι ο λόγος που δεν ξαναμεγαλώνουμε.

Παππού, θα πάρω τη θέση σου την Ημέρα της Κρίσης, γιατί τα ιδιωτικά σημεία του σώματός μου δεν αγνοούν την κάμερα.

Επιτρέπεται η φωτογράφιση την Ημέρα της Κρίσης;

Παππού, στέκομαι γυμνός κάθε μέρα χωρίς καμία Κρίση, χωρίς κανείς να χρειάζεται να ξοδέψει το καλό του χαρτί, γιατί έχω σταλεί ως προπομπός. Είμαι το πείραμα της Κόλασης στον πλανήτη Γη.

Της Κόλασης που ετοιμάστηκε για τους πρόσφυγες.

Πηγή

«Θετική Ενέργεια»: H μάστιγα της εποχής

Θετική ενέργεια: η εικονική αυτοπραγμάτωση και η νομιζόμενη άμυνα των ατόμων που βλέπουν παντού απειλές και εχθρούς, και πιστεύουν ότι τα ξορκίζουν πείθοντας τον κόσμο ότι περνάνε και νιώθουν τέλεια. Κάτι σαν το «είμαι καλά, περνάω μια χαρά, θέλω να του πεις ψέματα» της Πέγκυς Ζήνα.

Όλα είναι εντάξει επειδή έτσι αποφάσισαν να δηλώσουν. Και γύρω-γύρω πέφτουν βόμβες και μαχαιρώματα. Από συναισθηματικό καταφύγιο, το δόγμα της θετικής ενέργειας έχει εξελιχθεί σε ολόκληρο σύστημα σκέψης και αντίληψης, που ασυλλόγιστα εξωραΐζει και την πιο σκατένια πτυχή των πραγμάτων, προς όφελος της νηπιακής ψυχολογίας του εκάστοτε θιασώτη της.

Για κάποιους ανθρώπους είναι απλώς αδύνατο να αποδεχτούν ότι πέρα από τις καλές, υπάρχουν και οι πραγματικά αισχρές, ανυπόφορες, ελεεινές στιγμές στη ζωή. Και τέλος. Χωρίς ελαφρυντικά, χωρίς περαιτέρω διαπραγματεύσεις. Plain shit. Αντιδραστικά, και σε πλήρη άρνηση όντες, επιλέγουν όχι να διδαχθούν κάτι από την ατυχία, αλλά να τη μεταμφιέσουν σε κάτι αισιόδοξο, λες και τα λόγια με τα οποία περιβάλλεται μία μαλακία θα την κάνουν λιγότερο μαλακία.

Η όλη εκστρατεία κουκουλώματος και βαυκαλισμού αποκτά σχεδόν δικτατορικές διαστάσεις, καθώς οι υποστηρικτές της προσπαθούν να την επιβάλουν στους άλλους με το ζόρι, προκρίνοντας τη μόνιμη ευφορία τους ως την μοναδική πρέπουσα στάση ζωής. Με το που κάποιος επιχειρήσει να αμφισβητήσει τη σκοπιμότητα και την αυθεντικότητα του κύματος αγάπης που εκπέμπουν επί παντός του επιστητού, κηρύσσουν ιερό πόλεμο και του επιτίθενται λες και πρόκειται για τον χειρότερο εχθρό τους. Και, εδώ που τα λέμε, είναι πράγματι εχθρός τους, γιατί εκπροσωπεί τον μέσο όρο της πραγματικότητας, την άβολη κανονικότητα που εξισορροπεί καλό και κακό, της οποίας και αποτελούν εμμονικούς αρνητές.

Το λυπηρό με τους οπαδούς της αυτιστικής «θετικής ενέργειας» (πέραν της παρανοϊκής αλλοίωσης της πραγματικότητας καθεαυτήν) είναι ότι με την καταχρηστική εξομοίωση καλού και κακού, έχουν πάψει να διακρίνουν και να εκτιμούν το πραγματικά καλό, αυτοτελώς. Αφού όλα είναι εν δυνάμει υπέροχα, τίποτα δεν ξεχωρίζει – τα πάντα συναποτελούν μία χλιαρή σούπα η οποία τους θρέφει τόσο όσο χρειάζεται, καθημερινά. Καμία εξέλιξη, καμία αλλαγή, καμία πρόοδος, «αγάπη μόνο» και αποκρουστικά είδωλα καταναγκαστικής ευθυμίας και προγραμματισμένης φυσιολογικότητας. Η μόνη φάλτσα νότα στη μελωδία είναι όσοι αρνούνται να ενταχθούν στην ενορχήστρωση.

Έχοντας συναναστραφεί αυτούς τους ανθρώπους πολύ περισσότερο απ” όσο θα “θελα, έχω συμπεράνει ότι η εμμονή τους στην ωραιοποίηση του περιβάλλοντος είναι ως επί το πλείστον τακτική επιβίωσης – υποβολιμαία πολλές φορές – αλλά αληθινά απαραίτητη για την διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας τους. Πρόκειται για άτομα που δεν έχουν ούτε το σθένος ούτε την απαραίτητη συγκρότηση για να διαχειριστούν την εμετική δουλειά, το άπληστο αφεντικό, τους ανεπαρκείς φίλους τους ρεαλιστικά, γι” αυτό και καταλήγουν να παραμετροποιούν το όλο σκηνικό εικονικά, να το αναβαπτίζουν, και να το αντιμετωπίζουν όπως θα του έπρεπε, αν ήταν άλλο.

Πάρτε ως παράδειγμα τις κοινωνικές κλίκες που ευδοκιμούν σε κάθε σύγχρονο κύκλο, με άτομα που στην καλύτερη περίπτωση μισιούνται, αλλά για κάποιο λόγο υποδύονται τους αγαπημένους κοινωνούς ενός αμοιβαίου οράματος, μιας μεγάλης αγάπης την οποία όλοι χαϊδεύουν δημοσίως αλλά κανείς δεν εννοεί ιδιωτικά.

Από την άλλη, βέβαια, δεν πρέπει να παραγνωριστεί η σπεκουλαδόρικη πλευρά του πράγματος, η πολιτική (κυρίως) εμπορευματοποίηση της «θετικής ενέργειας» που συσπειρώνει ανερμάτιστο κόσμο γύρω από μια κοινή ιδέα για να πυροδοτήσει στοχευμένες επιθέσεις κατά ιδεολογιών, απόψεων και ατόμων. Όποιος σου χαλάει τη θετική ενέργεια, άλλωστε, είναι πιθανότατα φασίστας (τι ωραία που φοριέται αυτή η έννοια όταν τη νοηματοδοτείς υποκειμενικά), και πρέπει να τον πατάξεις άμεσα. Παράλληλα, η ομαδοποίηση κάτω από την ομπρέλα της «θετικής ενέργειας» είναι μία εξαιρετικά αποδοτική τεχνική αποπροσανατολισμού του κόσμου απ” ό,τι τον υπονομεύει και τον βλάπτει κατ” ουσίαν.

Το σκεπτικό είναι χριστιανικής δογματικής σύλληψης με χιπστερίζον, όμως, περίβλημα:  Δεν ασχολούμαστε με το κακό, του γυρνάμε και το άλλο μάγουλο, και στο μεταξύ διοχετεύουμε όλη μας την ενέργεια στο βάψιμο παγκακιών και στις δωρεάν αγκαλιές στους δρόμους. Επενδύοντας αποκλειστικά στη φροντίδα του αισθητικού περιγράμματος της ζωής μας και εξαρτώντας από το τελευταίο τη διάθεσή μας, αποστασιοποιούμαστε πρακτικά και ιδεολογικά από τα κοινωνικοπολιτικά προβλήματα, αφήνοντάς τα στη διακριτική ευχέρεια «των μίζερων που μας ζαλίζουν με τον αρνητισμό τους».

Η άδολη αισιοδοξία είναι μια έννοια εντελώς διαφορετική από την επίπλαστη νιρβάνα του προζακισμού, και συνιστά γνώρισμα ανθρώπινο. Ως ανθρώπινο γνώρισμα, λοιπόν, δεν είναι ανεξάντλητο, δεν είναι μόνιμο, δεν ισχύει παντού και πάντοτε. Είναι οκ να μην είσαι διαρκώς οκ – το ζητούμενο, άλλωστε, ποτέ δεν ήταν να είσαι συνέχεια καυλωμένος. Ρεαλισμός δεν σημαίνει μιζέρια, σημαίνει μέτρο στην αισιοδοξία και την απαισιοδοξία. Επομένως, συνέλθετε λιγάκι, φίλοι μου, που ξεκινήσατε δεύτερη καριέρα ως ευαγγελιστές της αγάπης και της ομόνοιας. Κάτι δεν πάει καλά με την ιεραποστολή σας και κατά βάθος το ξέρετε.

Από kissmygrass.gr. /μέσω: http://www.aksioprepeiakantoxh.com

Αναδημοσιεύτηκε στο: nostimonimar.gr