Πριν από 32 χρόνια, ο κόσμος σώθηκε από έναν άνδρα τον οποίο δε γνωρίζει κανείς

Μερικές φορές στην Ιστορία είναι πιο σημαντικό εκείνο που λίγο έλειψε να συμβεί από αυτό που πραγματικά συνέβη. Και ίσως το πιο εντυπωσιακό σε αυτές τις απίστευτες ιστορίες ηρώων, που βρίσκονται πλέον τόσο μακριά από τη λάμψη είναι οι συμπτώσεις που τις περιβάλλουν.

Θα σας διηγηθώ πώς πριν από τριάντα δύο χρόνια, ένας άνθρωπος για τον οποίο ο περισσότερος κόσμος δεν είχε ακούσει ποτέ, θα γίνει ο μεγαλύτερος ήρωας όλων των εποχών, αυτός που «κυριολεκτικά» έσωσε τον κόσμο από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Ήταν το 1983, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ‘’άγρια’’ χρόνια, όπως δεν είχε ποτέ ξανασυμβεί πριν από την κρίση των πυραύλων στην Κούβα. Στις 23 Μαρτίου, ο Πρόεδρος Reagan ξεκίνησε την εκστρατεία «Star Wars – ο Πόλεμος των γαλαξιών», ανακηρύσσοντας ουσιαστικά τη Ρωσία ως την «Αυτοκρατορία του Κακού’’.

Μεταξύ των πιο σημαντικών του συμμάχων ήταν κι ο εξίσου αποφασισμένος να βάλει ένα τέλος στον κομμουνισμό, Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β “. Οι συγκυρίες έδειχναν ιδανικές προκειμένου να κλείσουν οι ανοιχτοί λογαριασμοί με τη Σοβιετική Ένωση, κι οι Σοβιετικοί είχαν πάρει το θέμα εξίσου πολύ σοβαρά.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σχεδίαζαν να τοποθετήσουν πυραύλους στη Δυτική Γερμανία, και ταυτόχρονα οργάνωναν στρατιωτικές ασκήσεις στην Ευρώπη.

Όμως, οι ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης ανήκαν στη γενιά του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και θυμόντουσαν πώς ακριβώς, με το πρόσχημα μιας άσκησης, ο Χίτλερ είχε ξεγελάσει τον Στάλιν και είχε εξαπολύσει την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα.

Το να επιτρέψουν να ξανασυμβεί κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι η στρατιωτική άσκηση ήταν μια πρόφαση για μια πραγματική εισβολή, πήραν μιαν απόφαση: να κατεβάσουν ολόκληρο τον οπλικό τους εξοπλισμό στις πρώτες ενδείξεις μιας πυρηνικής επίθεσης.

Η ένταση ήταν στο αποκορύφωμά της. Σε τέτοιο σημείο που την 1η Σεπτέμβρη του 1983, ένα αεροσκάφος της Νότιας Κορέας τέθηκε εσφαλμένα εντός του σοβιετικού εναέριου χώρου και οι Ρώσοι δεν δίστασαν να το καταρρίψουν χωρίς προειδοποίηση, σκοτώνοντας 269 άτομα. Ανάμεσα στα θύματα ήταν ένας γερουσιαστής καθώς και αρκετοί πολίτες των ΗΠΑ.

Ήταν η χειρότερη στιγμή που θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο.

Το βράδυ της 25ης Σεπτεμβρίου 1983 ένας 44χρονος συνταγματάρχης από το τμήμα στρατιωτικών πληροφοριών των μυστικών υπηρεσιών της Σοβιετικής Ένωσης ετοιμαζόταν να αναλάβει τα καθημερινά του καθήκοντα στο Κέντρο έγκαιρης προειδοποίησης, από όπου συντονιζόταν η ρωσική αεροδιαστημική άμυνα.

Ωστόσο, εκείνη τη νύχτα θα έπρεπε κανονικά να βρίσκεται σε άδεια. Είχε κληθεί την τελευταία στιγμή επειδή ο συνάδελφος που έπρεπε να αναλάβει καθήκοντα είχε αρρωστήσει …

Αποστολή του ήταν να αναλύει και να ελέγχει όλα τα δεδομένα από έναν δορυφόρο ενόψει μιας ενδεχόμενης πυρηνικής επίθεσης των ΗΠΑ. Για να το κάνει αυτό, είχε στη διάθεσή του ένα απλό και σαφές πρωτόκολλο. Τόσο σαφές και απλό, σα να το είχε εκπονήσει ο ίδιος.

Μετά από κατάλληλους ελέγχους, θα έπρεπε να ειδοποιήσει τον προϊστάμενό του, που θα εξαπέλυε αμέσως μια μαζική πυρηνική αντεπίθεση κατά των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.

Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, στις 12:14 ακριβώς, στις 26 Σεπτεμβρίου ’83, άρχισαν να σημαίνουν όλα τα συστήματα συναγερμού· αρχίζουν να ηχούν οι σειρήνες, και στις οθόνες των υπολογιστών φαίνεται η ένδειξη: «επικείμενη πυραυλική πυρηνική επίθεση«.

Ένας πύραυλος είχε εκτοξευτεί από μία από τις βάσεις των ΗΠΑ.

Ο στρατιωτικός ζητά να τηρηθεί η ψυχραιμία κι ο καθένας να κάνει τη δουλειά του. Όπως κι ο ίδιος εκτελεί τη δική του.

Ελέγχει όλα τα δεδομένα και απαιτεί επιβεβαίωση από εναέρια άποψη, τη μόνη που ο δορυφόρος δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει, λόγω καιρικών συνθηκών.

Παρά τις διαβεβαιώσεις, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να πρόκειται για λάθος. Δεν θα είχε καμία λογική βάση οι ΗΠΑ να έχουν εξαπολύσει μόνο έναν πύραυλο αν πραγματικά είχαν σκοπό να επιτεθούν στη Σοβιετική Ένωση.

Έτσι αγνοεί την προειδοποίηση, θεωρώντας την ψευδή συναγερμό.

Λίγο μετά, ωστόσο, το σύστημα εμφανίζει έναν δεύτερο πύραυλο. Και μετά έναν τρίτο.

Με την αδρεναλίνη στα ύψη, από το δεύτερο όροφο του οχυρού μπορεί να δεί, στην αίθουσα επιχειρήσεων, το μεγάλο ηλεκτρονικό χάρτη των Ηνωμένων Πολιτειών με το φως που αναβοσβήνει υποδεικνύοντας τη στρατιωτική βάση στην ανατολική ακτή, από όπου είχαν εξαπολυθεί οι πυρηνικοί πύραυλοι.

Εκείνη τη στιγμή, το σύστημα δείχνει ακόμα μια επίθεση. Έναν τέταρτο πυρηνικό πύραυλο και αμέσως μετά έναν πέμπτο.

Μέσα σε λιγότερο από 5 λεπτά, 5 πυρηνικοί πύραυλοι είχαν εξαπολυθεί από τις αμερικανικές βάσεις ενάντια στην ΕΣΣΔ. Ο χρόνος πτήσης ενός διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου από τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν 20 λεπτά.

Η αντίδραση υπήρξε φρενήρης. Εν τω μεταξύ, ο ίδιος αναλύει τα δεδομένα …

Μετά από την ανίχνευση του στόχου, το σύστημα συναγερμού θα έπρεπε να περάσει μέσα από 29 επίπεδα ασφάλειας για επιβεβαίωση. Αρχίζει να έχει σοβαρές αμφιβολίες ως προς το αν έχουν υπερβεί τα επίπεδα ασφάλειας.

Γνωρίζει ότι στο σύστημα θα μπορούσε να υπάρχει κάποια βλάβη. Μα θα μπορούσε ένα ολόκληρο σύστημα να κάνει λάθος, πέντε φορές; Ή μήπως βρισκόταν αντιμέτωπος με έναν Αρμαγεδδώνα;

Η βασική στρατηγική του Ψυχρού Πολέμου θα ήταν μια μαζική αποστολή πυρηνικών πυραύλων, μια συντριπτική και ταυτόχρονη δύναμη εκατοντάδων πυραύλων, κι όχι πέντε πύραυλοι, ο ένας μετά τον άλλο. Κάποιο λάθος θα πρέπει να έχει γίνει.

Κι αν δεν ήταν έτσι; Αν ήταν ακόμα μια πονηρή αμερικανική στρατηγική; Το ολοκαύτωμα που όλοι έτρεμαν επρόκειτο να συμβεί κι ο ίδιος δεν έκανε τίποτα;

Είχε πέντε πυρηνικούς διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους καθ “οδόν προς την ΕΣΣΔ και μόλις 10 λεπτά για να πάρει μια απόφαση ως προς το αν θα ενημερώσει τους σοβιετικούς προισταμένους του … Έχοντας πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι, εάν επεσήμανε αυτό που επιβεβαίωναν όλα τα συστήματα, θα προκαλούσε τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

120 αξιωματικοί και στρατιωτικοί μηχανικοί, με τα μάτια καρφωμένα πάνω του, περιμένουν την απόφασή του.

Ποτέ πριν στην ιστορία, ούτε και μετά, δεν βρέθηκε η τύχη του κόσμου στα χέρια ενός και μόνου ανθρώπου, όπως συνέβη εκείνα τα 10 λεπτά. Το μέλλον του κόσμου εξαρτιόταν από την απόφασή του, ενώ εκείνος πάλευε με τον ίδιο του τον εαυτό για το αν θα πρέπει ή όχι να πατήσει το «κόκκινο κουμπί».

Σκεφτεται: οι Αμερικάνοι δεν έχουν ακόμη στην κατοχή τους ένα σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας και ξέρουν ότι μια πυρηνική επίθεση ενάντια στην ΕΣΣΔ ισοδυναμεί με την άμεση εξόντωση του λαού τους. Και παρότι δεν τους εμπιστεύεται, ξέρει πως δεν είναι αυτοκτονικοί. Λέγεται μάλιστα το εξής: «Τέτοιος ηλίθιος δεν έχει γεννηθεί ακόμα, ούτε καν στις Ηνωμένες Πολιτείες.»

Αν και γνωρίζει πως σε περίπτωση που κάνει λάθος, μια έκρηξη 250 φορές μεγαλύτερη από αυτήν της Χιροσίμα θα εξαπολυόταν εναντίον τους, μέσα σε λίγα λεπτά, χωρίς οι ίδιοι να μπορούν να κάνουν πλέον τίποτα, καταφέρνει να διατηρήσει την ψυχραιμία του και να εμπιστευτεί το ένστικτό του ακούγοντας τη φωνή της λογικής.

Κι αποφασίζει να αναφέρει τη δυσλειτουργία του συστήματος.

Με τα μέλη μουδιασμένα και τον ιδρώτα να τρέχει ποτάμι, οι 120 άνδρες υπό τις διαταγές του μετρούν τα λεπτά που απομένουν, μέχρι οι πύραυλοι να φτάσουν στη Μόσχα.

Όταν ξαφνικά, στα λίγα δευτερόλεπτα που απομένουν, οι σειρήνες σταματούν να ηχούν και τα προειδοποιητικά φώτα σβήνουν.

Είχε πάρει τη σωστή απόφαση. Είχε σώσει τον κόσμο από έναν πυρηνικό όλεθρο.

Οι σύντροφοί του, μουσκεμένοι από τον ιδρώτα, τον αρπάζουν και τον πετούν στον αέρα, τον αγκαλιάζουν και τον ανακηρύσσουν σε ήρωα.

Ο ίδιος ρίχνεται στο κάθισμά του και καταναλώνει πάνω από μισό λίτρο βότκα χωρίς ανάσα. Όταν εκείνη η βραδιά έφτασε στο τέλος της, αποκοιμήθηκε για 28 συνεχόμενες ώρες.

Όταν επέστρεψε στην εργασία του, οι σύντοφοί του, τού χάρισαν μια φορητή τηλεόραση ρωσικής κατασκευής για να τον ευχαριστήσουν. Ήταν όλοι τους σώοι χάρη στην απόφαση που είχε πάρει.

Όταν μαθεύτηκε τι είχε συμβεί, ο προϊστάμενός του τού είπε ότι θα τον επιβράβευαν για την αποφυγή της καταστροφής και ότι ο ίδιος είχε προτείνει την ανακήρυξη μιας ημέρας προς τιμήν του.

Αλλά τίποτε από αυτά δεν έγινε τελικά.

Η Ρωσία δεν θα μπορούσε να επιτρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο ρωσικό λαό να συνειδητοποιήσουν τι είχε συμβεί.

Έτσι, τον ενημέρωσαν ότι δεν είχε συμμορφωθεί με το πρωτόκολλο και τον μετέθεσαν σε μια χαμηλότερη ιεραρχικά θέση. Λίγο καιρό αργότερα αναγκάστηκε να βγει σε πρόωρη σύνταξη.

Έζησε το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα μικρό διαμέρισμα στα περίχωρα της Μόσχας, φυτοζωόντας με μια πενιχρή σύνταξη των 200 δολαρίων το μήνα, μέσα στην απόλυτη μοναξιά και την ανωνυμία.

Ώσπου το 1998, ο διοικητής του που εκείνο το βράδυ βρισκόταν επικεφαλής, Yury Votintsev, αποκάλυψε το συμβάν, το λεγόμενο ‘’συμβάν της φθινοπωρινής ισημερίας’’ που προκλήθηκε από μια εξαιρετικά σπάνια αστρονομική συγκυρία, σε ένα βιβλίο με τα απομνημονεύματά του, που έφτασε τυχαία στα χέρια του Douglas Mattern, προέδρου του διεθνούς οργανισμού για την ειρήνη, «Ένωση των πολιτών του κόσμου».

Αφού επιβεβαίωσε κατά πόσο η συγκλονιστική αυτή ιστορία ήταν πραγματική, πήγε να συναντήσει αυτοπροσώπως τον αφανή αυτόν ήρωα στον οποίο χρωστάμε όλοι μας το γεγονός πως εξακολουθούμε να ζούμε σε αυτόν τον κόσμο, για να του δώσει το βραβείο του «Πολίτη του Κόσμου».

Τη μόνη ένδειξη που είχε ως προς το πού θα τον έβρισκε του την είχε δώσει ένας Ρώσος δημοσιογράφος, ο οποίος τον είχε προειδοποιήσει ότι θα πρέπει να πάει χωρίς ραντεβού, διότι ούτε το τηλέφωνο ούτε το κουδούνι λειτουργούσαν.

Η αναζήτηση ανάμεσα στα τεράστια και γκρίζα συγκροτήματα διαμερισμάτων από μπετό, περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά από τη Μόσχα, δεν υπήρξε εύκολη.

Ένας από τους ανθρώπους από τους οποίους ζήτησε πληροφορίες του απάντησε: «Θα πρέπει να είστε τρελός».

Αν πραγματικά υπήρχε ένας άνθρωπος ο οποίος θα είχε αγνοήσει μια προειδοποίηση για πυρηνική επίθεση κατά των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτός θα είχε ήδη εκτελεστεί. Εκείνη την εποχή στη Σοβιετική Ένωση, η έννοια ‘’ψευδής συναγερμός’’ δεν υπήρχε. Το σύστημα δεν έκανε ποτέ λάθος. Μόνο οι άνθρωποι.

Τελικά, στο δεύτερο όροφο ενός από τα κτίρια, κατόρθωσε να εντοπίσει τον αξιωματικό, ο οποίος εμφανίστηκε, αξύριστος κι απεριποίητος. ‘’Ναι, εγώ είμαι, παρακαλώ’’.

«Ένιωσα πως ήμουν μαζί με τον Ιησού, όταν άνοιξε την πόρτα», δήλωσε ο Douglas Mattern.

«Ωστόσο, ζούσε σε άθλια κατάσταση. Κουτσαίνοντας, με πρησμένα πόδια, δεν μπορούσε να περπατήσει και, καθώς του ήταν πολύ οδυνηρό να στέκεται όρθιος, μου είπε ότι έβγαινε μόνο για να αγοράζει τα απαραίτητα.»

Μετά από την αφήγηση της ιστορίας, περίπου όπως σας την περιγράψαμε, αυτός ο άνθρωπος θα σας έλεγε: «Δεν θεωρώ τον εαυτό μου ήρωα. Ήμουν απλώς και μόνο ένας υπάλληλος που έκανε το καθήκον του με ευσυνειδησία, σε μια εποχή μεγάλου κινδύνου για την ανθρωπότητα. «Ήμουν απλά ο κατάλληλος άνθρωπος, στον κατάλληλο τόπο, την κατάλληλη στιγμή.»

‘’Σε έναν κόσμο γεμάτο από ματαιόδοξους που «καμώνονται» πως κάνουν κάτι σημαντικό, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που κάνουν είναι να βλάπτουν τους άλλους και τον πλανήτη, σε έναν κόσμο τόσο γεμάτο από δυστυχία, μικροπρέπειες, υπετροφικά εγώ, απληστία και φιλοδοξίες, η ταπεινότητα αυτού του ανθρώπου και η αδιαφορία του απεναντι στη φήμη και την αναγνώριση, είναι πραγματικά συγκλονιστική’’, είπε ο Mattern.

Αφού έλαβαν γνώση σχετικά με το γεγονός αυτό, ειδικοί από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Ρωσία υπολόγισαν ποια θα ήταν η έκταση της καταστροφής, σύμφωνα με το οπλοστάσιο που είχαν στη διάθεσή τους εκείνη την εποχή.

Το ανατριχιαστικό συμπέρασμα: τρία έως τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι σώθηκαν άμεσα και έμμεσα από την απόφαση που πήρε αυτός ο άνθρωπος εκείνο το βράδυ.

‘’Το πρόσωπο της γης θα είχε παραμορφωθεί και ο κόσμος όπως τον γνωρίζουμε, δεν θα υπήρχε πια» είπε ένας από τους εμπειρογνώμονες.

Αυτός ο άνθρωπος έχει λάβει:

Το Βραβείο του Πολίτη του Κόσμου, στις 21 Μαΐου 2004.

Η Αυστραλιανή Σύγκλητος του απένειμε τιμή στις 23 Ιουνίου 2004.

Στις 19 Ιανουαρίου του 2006 έγινε δεκτός στα Ηνωμένα Έθνη. Είπε ότι εκείνη η μέρα ήταν η «πιο ευτυχισμένη μέρα που είχε ζήσει εδώ και πολλά χρόνια.»

Στη Γερμανία, το 2011, τιμήθηκε με το βραβείο για όσους έχουν συνεισφέρει σημαντικά στην παγκόσμια ειρήνη, αποτρέποντας έναν πιθανό πυρηνικό πόλεμο.

Βραβεύτηκε στο Baden Baden στις 24 Φεβρουαρίου 2012.

Κέρδισε το Dresda Preis το 2013.

Και ο Κέβιν Κόστνερ γύρισε το ντοκιμανταίρ «Κόκκινο κουμπί» προς τιμήν του.

Σήμερα συνεχίζει να ζει στο μικρό του διαμέρισμα στα περίχωρα της Μόσχας, με τη μικρή του σύνταξη των 200 δολαρίων το μήνα, σε σχετική ανωνυμία. Έδωσε τα περισσότερα από τα χρηματικά έπαθλα στην οικογένειά του, κρατώντας μερικά χρήματα για να αγοράσει μια ηλεκτρική σκούπα που ονειρευόταν και που αποδείχθηκε ελαττωματική.

Όταν άκουσα αυτή την ιστορία, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν: όταν οι γείτονές του ή κάποιος άλλος τον κοιτούν, έχουν ποτέ σκεφτεί πως οφείλουν τη ζωή τους και εκείνη της οικογένειάς τους, των απογόνων και των φίλων τους, σε αυτόν τον άνθρωπο;

Ή αν αυτός ο άνδρας βλέπει τις ειδήσεις και όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο, έχει αναρωτηθεί ποτέ αν όλα αυτά που γίνονται συμβαίνουν χάρη στην απόφαση που πήρε μέσα σε εκείνα τα 10 λεπτά;

Όταν βλέπει την ανατολή και τη δύση του ήλιου έχει ποτέ σκεφτεί ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι μπορούν να το κάνουν, χάρη στον ίδιο;

Και αναρωτιέμαι πόσο Κάρμα μπορεί να κερδίσει μια ανθρώπινη ψυχή για τη σωτηρία δισεκατομμυρίων ανθρώπων, φυτών και ζώων; Για τη σωτηρία ενός ολόκληρου πλανήτη;

Αυτό το γεροντάκι που ζει σε ένα μικρό δυάρι στα περίχωρα της Μόσχας με τα ψίχουλα των 200 δολαρίων το μήνα, έσωσε τον κόσμο και κανείς δεν το ξέρει.

Πώς είναι δυνατόν μετά από 32 χρόνια, τόσο λίγοι άνθρωποι στον κόσμο να γνωρίζουν γι “αυτόν;

Είναι αδιανόητο και φοβερά άδικο.

Για το λόγο αυτό, σε αυτή τη νέα επέτειο της απόφασης με βάση την κοινή λογική, που έσωσε τον κόσμο, θέλω απλώς να γνωρίσουν όλοι τον άνθρωπο που πήρε αυτή την απόφαση.

Είναι ο Αντισυνταγματάρχης Stanislav Petrov.

Μετάφραση από τα Ιταλικά: Όλγα Λιακάκη

Πηγή

Χρυσό Γάλα: Με Κουρκουμά και Μελάσα

Πρόκειται για ένα θαυμάσιο ρόφημα (φυσικής ιατρικής) που προτείνεται, με τα οφέλη του να είναι θαυμαστά κι αξιοπρόσεκτα. Το κύριο συστατικό του είναι ο Κουρκουμάς, η Μελάσα και το γάλα Αμυγδάλου. Ο κουρκουμάς ή αλλιώς κιτρινόριζα, περιέχει κουρκουμίνη, την πολυφενόλη που αναγνωρίζεται ως το κύριο ενεργό συστατικό του και παρουσιάζει πάνω από 150 θεραπευτικές δραστηριότητες, που περιλαμβάνουν αντιοξειδωτικές, αντι-φλεγμονώδεις και αντι-καρκινικές ιδιότητες.

Πλεονεκτήματα του κουρκουμά:
*Αντιφλεγνονώδες, αντιοξειδωτικό, αντισηπτικό, αναλγητικό.
*Ενισχύει το ανοσοποιητικό.
*Αντικαρκινικό.
*Βοηθά στην διατήρηση των επιπέδων χοληστερίνης.
*Βελτιώνει την υγεία της πέψεως.
*Αποτοξινώνει το συκώτι.
*Ρυθμίζει τον μεταβολισμό και τον έλεγχο του βάρους.
*Ρυθμίζει την υψηλή αρτηριακή πίεση.
*Βελτιώνει την μνήμη και την λειτουργία του εγκεφάλου.
*Βελτιώνει την κατάσταση του δέρματος.
*Βελτιώνει τις νευρολογικές διαταραχές.
*Χαμηλώνει τα Τριγλυκερίδια.

Προσθέτοντας μαύρο πιπέρι στον κουρκουμά ή σε τροφές που παρασκευάζονται με κουρκουμά ενισχύεται η βιοδιαθεσιμότητα της κουρκουμίνης 1.000 φορές, λόγω της πιπερίνης του μαύρου πιπεριού. Ναι με την ανάμιξη αυξάνεται η απορροφητικότητα του κουρκουμά κατά 2000%.

Αν θέλετε να θωρακίσετε τον οργανισμό σας ώστε να αντιμετωπίσετε τις ιώσεις του Χειμώνα, συμβάλει και σε αυτό. Βοηθά στο μεταβολισμό του λίπους (άρα και στον έλεγχο του βάρους) και στην σωστή πέψη των πρωτεϊνών από τον οργανισμό. Αν έχετε στομαχικές ενοχλήσεις κι εκεί σας κάνει καλό. Μπορεί επίσης να εμποδίσει την εξέλιξη νόσων, όπως το Αλτσχάιμερ (κρατά το μυαλουδάκι σε εγρήγορση). Προσφέρει ακόμα στον οργανισμό σίδηρο και μαγνήσιο. Τόσα και άλλα τόσα, καλά κι ωραία μόνο με λίγο κουρκουμά.

Μελάσα ένας γλυκός θησαυρός

Η μελάσα είναι μια φυσική γλυκαντική ουσία, σε μορφή γλυκού σιροποειδούς και σκουρόχρωμου υγρού. Με τη λέξη «σιροποειδές» περιγράφουμε το ιξώδες και πολύ παχύρρευστο κατάλοιπο της επεξεργασίας της ζάχαρης, που προέρχεται από ζαχαροκάλαμο και είναι η καλύτερη. Η λέξη «μελάσα» πέρασε στα ελληνικά ως αντιδάνειο. Προέρχεται από την πορτογαλική λέξη melaço, που έχει ως ρίζα το λατινικό mel, που και αυτή με τη σειρά της ανάγεται στο ελληνικό «μέλι».

Η φυσική μελάσα από ζαχαροκάλαμο είναι πολύ πλούσια σε σίδηρο, κάλλιο και μαγνήσιο και ένα σωρό άλλα ιχνοστοιχεία. Λόγω του σιδήρου που περιέχει ανεβάζει τα επίπεδα όχι μόνο του σιδήρου, αλλά και του αιματοκρίτη και της φεριτίνης του οργανισμού μας στα φυσιολογικά της επίπεδα, πράγμα που καθιστά τη μελάσα ιδανική για άτομα με χαμηλό αιματοκρίτη. Χάρη στις πολυφαινόλες της, είναι εξαιρετικό αντιοξειδωτικό και βοηθάει στη γενικότερη θωράκιση του οργανισμού μας. Λόγω του ασβεστίου που περιέχει συμβάλλει στη μάχη κατά της οστεοπόρωσης.

Προσθέσετε την στην σάλτσα κάποιου φαγητού, για να του δώσετε μια μικρή νότα καραμέλας. Σε κρεμμύδια κονφί, αλλά και σε σάλτσες, όπως η βινεγκρέτ που προορίζονται για σαλάτες πιο πικρών λαχανικών (αντίβ, ραντίκιο κ.α). Μπορεί, να δώσει μια διαφορετική νότα στη σάλτσα για το κουνουπίδι ή πάνω από τα κομμάτια της κίτρινης κολοκύθας ή της γλυκοπατάτας, που σκοπεύετε να ψήσετε στο φούρνο. Θα τη χρησιμοποιήσετε σε μαρινάδες για ψάρια με κρουστή σάρκα. Συνδυάζεται πολύ καλά με τον κουρκουμά, το ξερό κόλιανδρο, το μαύρο πιπέρι και με το πιπέρι σετσουάν, με το μαυροκούκι ή το καβουρδισμένο σουσάμι. (εικόνα τελευταία)

Βήμα 1: Πάστα Κουρκουμά
Υλικά: Όλα βιολογικά
¼ της κούπας σκόνη κουρκουμά.
½ του κουταλιού του τσαγιού τριμμένο μαύρο πιπέρι.
½ της κούπας *οργονομένο νερό.

Οδηγίες: Ανακατέψτε Αρμονικά όλα τα συστατικά σε ένα κατσαρόλι. Ανεβάστε την φωτιά σε μεσαία και ανακατεύετε συνεχώς. Ανεβάστε λίγο την φωτιά και συνεχίστε να ανακατεύετε έως ότου το μείγμα γίνει μια πυκνή πάστα. Αυτό γίνεται σύντομα οπότε μην εγκαταλείπετε το κατσαρόλι. Δείτε το βίντεο. Αφήστε το μίγμα να κρυώσει και φυλάξτε το σε ένα βαζάκι στο ψυγείο. Χρησιμοποιήστε το σε όλα τα φαγητά, αλλά πιείτε το και σαν αραιωμένο ρόφημα.

Βήμα 2: Χρυσό Γάλα
Υλικά: Όλα βιολογικά
1 κούπα γάλα αμυγδάλου (επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε γάλα hemp η καρύδας)
1 κουταλάκι λάδι καρύδας
¼ από το κουταλάκι, ή περισσότερο ανάλογα με την διάθεση, πάστα κουρκουμά.
1 κουταλάκι Μελάσα ή Σφένδαμο (κανένα άλλο γλυκαντικό, ούτε μέλι ή στέβια και η μελάσα να μην περιέχει θείο ή γλουτένη.)

Οδηγίες: Συνδυάστε όλα τα συστατικά, εκτός από την μελάσα σε ένα κατσαρολάκι. Βάλτε μεσαία φωτιά. Ενώ το ζεσταίνετε ανακατεύετε συνέχεια και μην αφήσετε το μίγμα να βράσει. Προσθέστε την μελάσα ή το σφένδαμο. Ανακατέψτε ήσυχα κι αρμονικά. Προσθέστε όποιο αρωματικό μπαχαρικό σας αρέσει, όπως γαρίφαλο, κανέλα, αστερία γλυκάνισο κλπ.

Το βίντεο δείχνει διάφορες παραλλαγές παρασκευής του χρυσού γάλακτος με κουρκουμά, όμως αγνοήστε το μέλι ή την στέβια, για να έχετε τα οφέλη που περιγράψαμε απαιτείται μόνον μελάσα ή σφένδαμο.

Πηγή: http://terrapapers.com/?p=34188

Ζιλ Ντελέζ (1925-1995): Επιθυμία και Ανατροπή

Ήταν μια ιδιαίτερη φιλοσοφική φυσιογνωμία. Με τα βιβλία του να αποτελούν μέχρι και σήμερα απαιτητικά και δυσνόητα έργα, ο Ζιλ Ντελέζ (Gilles Deleuze, 1925-1995), απεβίωσε σαν σήμερα, 4 Νοεμβρίου, πριν από 20 χρόνια, αφήνοντας την σύγχρονη Ευρώπη σε μια κατάσταση που όλο και περισσότερο χρειάζεται τα ερμηνευτικά εργαλεία που χρησιμοποίησε ο ίδιος για να εξηγήσει το καπιταλιστικό σύστημα.

Γεννημένος στην Γαλλία, εργάστηκε ως καθηγητής φιλοσοφίας αρχικά στο Πανεπιστήμιο université de Lyon και αργότερα στο université de Paris VIII, μέχρι το 1987, όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Καθόλη την διάρκεια της ακαδημαϊκής του καριέρας δημοσίευσε πλήθος βιβλίων, με αναφορές κυρίως στην φιλοσοφία, αλλά και την τέχνη, την πολιτική και την ψυχανάλυση. Υπήρξε πολιτικά δραστήριος σε όλη του την ζωή, με μεγάλη συμμετοχή στα γεγονότα του Μάη του 1968 στην Γαλλία, εποχή που ήταν σημαντική για την σκέψη του μετέπειτα.

Αποτέλεσε μια από τις πιο αινιγματικές φιγούρες στην μεταμοντέρνα γενιά φιλοσόφων. Με βασικές ιδέες του την “διαφορά”, την “πολυπλοκότητα” και την “παραγωγή επιθυμίας”, και επηρεασμένος από τον Νίτσε, τον Χιούμ και τον Σπινόζα, επιχείρησε να δημιουργήσει θεωρητικά μοντέλα μέσα από τα οποία η κοινωνία μεταβάλλεται και επαναπροσδιορίζεται συνεχώς μέσω της ατομικής επιθυμίας και της επιρροής που αυτή ασκεί στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Το πιο συμπαγές και ολοκληρωμένο έργο του θεωρείται από πολλούς κριτικούς το “Διαφορά και Επανάληψη”(1968), στο οποίο υποστήριξε ότι η ταυτότητα των πραγμάτων είναι αποτέλεσμα της μεταξύ διαφοράς τους, ερχόμενος σε αντίθεση με την γενική φιλοσοφική τάση της εποχής του, όπου υποστηριζόταν ότι η διαφορά είναι παράγωγο της ταυτότητας. Με απλά λόγια, υποστήριξε ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τις ταυτότητες των πραγμάτων, αλλά τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα τους, τις οποίες έπειτα γενικεύουμε και απλουστεύουμε μέσα στο μυαλό μας για να δημιουργήσουμε σχήματα με τα οποία θα κατανοήσουμε τον κόσμο γύρω μας.

Διατηρώντας την θέση ότι η διαφορά δημιουργεί πολυπλοκότητα στην οποία στηρίζονται όλα τα δεδομένα της πραγματικότητας, προχώρησε σε συνεργασία με τον ψυχαναλυτή και ακτιβιστή Felix Guattari για το δίτομο έργο τους “Καπιταλισμός και Σχιζοφρένεια”. Το έργο αυτό χωρίζεται σε δύο βιβλία, “Αντί-Οιδίπους”(1972) και “Τα Χίλια Επίπεδα”(1980).

Στο πρώτο, εναντιώμενοι στις φροϋδικές θεωρίες του Οιδιπόδιου Συμπλέγματος και των παραγώγων του, ασκώντας κριτική στον Λακάν και στον ψυχαναλυτικό κόσμο της εποχής τους, φέρνουν στο προσκήνιο την θεωρία και πρακτική της “Σχιζοανάλυσης”, όπως την ονόμασαν, διαφέρουσας σε πολλά σημεία με την τότε ψυχαναλυτική θεωρία. Η ζωή των ανθρώπων, σύμφωνα με τους συγγραφείς Ντελέζ και Γκουατταρί, τόσο κοινωνικά όσο και ατομικά, κινείται με μηχανισμούς παραγωγής επιθυμίας, οι οποίοι διαμορφώνουν από τις καθημερινές πράξεις των ανθρώπων μέχρι την πολιτειακή δομή των κοινωνιών. Μια ασταμάτητη ροή επιθυμίας που κινεί τα πάντα, λειτουργεί δημιουργικά, επιθετικά, σχιζοφρενικά και μερικές φορές καταπιέζεται. Την επιθυμία των ανθρώπων οι κατέχοντες εξουσία την καταπιέζουν συστηματικά από την αρχαιότητα, δημιουργώντας κίβδηλα πρότυπα ζωής και σκέψης, από την εκκλησία, μέχρι την μυθολογία και την ιδεολογία.

Στο δεύτερο βιβλίο, διατηρώντας την ίδια γραμμή, αναπτύσσουν σε μορφή “plateaus” ετερόκλητα κεφάλαια που δεν έχουν επαφή μεταξύ τους και μπορούν να διαβαστούν σε διαφορετική σειρά, σύμφωνα με τους συγγραφείς. Οι ίδιοι ενημερώνουν τον αναγνώστη στην εισαγωγή πως το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί κάποιο εγχειρίδιο σκέψης, αλλά τονίζουν ότι πρέπει να διαβαστεί σαν ένα καλλιτεχνικό έργο, σαν μια μουσική κασέτα που απλά ξεκινάει να παίζει και ο ακροατής την απολαμβάνει γλιστρώντας στην λειότητα του ήχου της. Σε αυτό το βιβλίο οι συγγραφείς έχουν αναπτύξει ρηξικέλευθες φιλοσοφικές και πολιτικές ιδέες που αποτελούν σοβαρό αντικείμενο σκέψης για σημερινούς μελετητές, με χαρακτηριστικά παραδείγματα το “Ρίζωμα” και την “Νομαδολογία”, θεωρίες που θέτουν την κίνηση, την πολυπλοκότητα και την μεταβλητότητα της πραγματικότητας ως βασικό γνώμονα για την προσεκτική ανάγνωση της.

Ο Ντελέζ παρέμεινε για όλην του την ζωή πολιτικά ανένταχτος, παρότι πάντοτε ενεργός. Ορισμένοι τον χαρακτήρισαν ματαιωμένο κομμουνιστή, απογοητευμένο από την δυναμική του καπιταλισμού, άλλοι πάλι έσπευσαν να σχολιάσουν την θεωρία της επιθυμίας του ως ακραία αναρχική. Ο ίδιος απεχθανόταν κάθε είδους τέτοιον προσδιορισμό.

Τα μηνύματα που σήμερα είναι ωφέλιμο να συγκρατήσουμε από τον σπάνιο αυτόν άνθρωπο είναι πολλά. Πρώτα απ’ όλα τον σεβασμό στην διαφορετικότητα των ανθρώπων, είτε αυτή είναι φυλετική, είτε σεξουαλική, είτε σωματική, και τον πόλεμο ενάντια στην παρανοϊκότητα του φασισμού, που πάντα βρίσκει τρόπο να παρεισφρύει μέσα στην καθημερινότητα μας και οδηγεί τους ανθρώπους σε ψυχώσεις και νευρώσεις με θλιβερά κοινωνικά αποτελέσματα.

Το κυριότερο όμως μήνυμα είναι αυτό της αισιοδοξίας για ανατροπή των παρηκμασμένων δομών της κοινωνίας. Ο Ντελέζ πίστευε ότι μόνον όταν ο άνθρωπος απελευθερώσει την επιθυμία του για δημιουργία θα ανατρέψει την καθεστηκυία πραγματικότητα, μια επιθυμία που είναι τόσο παραγωγική, αδάμαστη και τυφλή, όσο δεν φανταζόμαστε. Επιθυμία για ζωή χωρίς καταπίεση και επιβολές ισχύος από λίγους.

Αυτό το μήνυμα πρέπει να διατηρηθεί στην σημερινή εποχή, 20 χρόνια μετά τον θάνατο του, και να αναζωπυρώσει έκρηξη άρνησης των δομών που έχουν επιβληθεί απολυταρχικά, να φέρει έναν νέο άνθρωπο, όχι τον Νιτσεϊκό που θα εξαλείψει κάθε πρόβλημα, αλλά τον άνθρωπο που θα είναι ελεύθερος και δημιουργικός, που δεν θα φοβάται να θυσιάζει τα πάντα για το δικαίωμα του να επιλέγει πως θα ζήσει.

Για το Νόστιμον ήμαρ: Άρης Τσολογιάννης

Πηγή

Επίκτητος: 10 συμβουλές για μια καλύτερη ζωή!

Ο Επίκτητος, αν και δεν άφησε κανένα γραπτό έργο, σκιαγράφησε με τη ζωή του το μονοπάτι προς την ευτυχία, την ολοκλήρωση και την ηρεμία. Στο κείμενο που ακολουθεί παρουσιάζονται κάποια αποσπάσματα της διδασκαλίας του, όπως τα κατέγραψε ο μαθητής του Φλάβιος Αρριανός

1) Ασχολήσου μόνο με τις δικές σου υποθέσεις
Επικέντρωσε την προσοχή σου αποκλειστικά σε αυτό που αληθινά σε αφορά, και προσπάθησε να είσαι σαφής, ότι αυτό που ανήκει στους άλλους είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση και καθόλου δική σου. Αν το κάνεις αυτό, θα είσαι άτρωτος από κάθε μορφής πιέσεις και εξαναγκασμούς και δεν πρόκειται ποτέ κανείς να σου βάλει φραγμό.

2) Οι επιθυμίες και οι αποστροφές μας είναι άστατοι αφέντες
Η επιθυμία μάς προστάζει να σπεύσουμε να αποκτήσουμε αυτό που επιθυμούμε. Η αποστροφή μας προτρέπει να αποφύγουμε τα πράγματα που μας απωθούν. Τυπικά, όταν δεν αποκτάμε αυτό που θέλουμε απογοητευόμαστε, και όταν μας συμβαίνει αυτό που μας προκαλεί αποστροφή, είμαστε δυστυχισμένοι.

3) Δες τα πράγματα όπως ακριβώς είναι
Οι καταστάσεις δεν ανέρχονται στο επίπεδο των προσδοκιών μας. Τα γεγονότα συμβαίνουν με τον τρόπο που συμβαίνουν. Οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τον τρόπο που συμπεριφέρονται. Αγκάλιασε αυτό που σου τυχαίνει. Άνοιξε τα μάτια σου. Δες τα πράγματα όπως ακριβώς είναι, έτσι ώστε να αποφύγεις τις ψευδαισθήσεις και τον πόνο από ψευδείς προσκολλήσεις προς τα πράγματα και από καταστροφές που μπορούν να αποφευχθούν.

4) Τα γεγονότα δεν μπορούν να μας βλάψουν, αλλά οι απόψεις μας γι' αυτά μπορούν
Τα ίδια τα πράγματα δεν μας βλάπτουν ή δεν μας εμποδίζουν. Ούτε και οι άλλοι άνθρωποι μας εμποδίζουν. Το πώς βλέπουμε τα πράγματα αυτά είναι κάτι διαφορετικό. Αυτά που μας δημιουργούν το πρόβλημα είναι οι στάσεις μας και οι αντιδράσεις μας απέναντί τους. Έτσι, ακόμα και ο θάνατος από μόνος του δεν είναι κάτι το σπουδαίο. Η αντίληψή μας γύρω από το θάνατο, η ιδέα μας ότι ο θάνατος είναι φοβερός, είναι αυτή που μας προκαλεί τρόμο. Μη σε τρομάζει ο θάνατος ή ο πόνος. Να σε τρομάζει ο φόβος για το θάνατο και για τον πόνο.

5) Δεν κερδίζεις τίποτα με το να κατακρίνεις τον εαυτό σου ή τους άλλους
Οι απαίδευτοι άνθρωποι από συνήθεια κατακρίνουν τους άλλους για τις δικές τους ατυχίες. Οι άνθρωποι που έχουν αρχίσει να αποκτούν κάποια παιδεία κατηγορούν τον εαυτό τους. Εκείνοι που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στη σοφία αντιλαμβάνονται ότι η πρόθεση τού να κατηγορεί κανείς κάτι ή κάποιον είναι ανοησία, και ότι με το να κατακρίνει κανείς είτε τους άλλους είτε τον εαυτό του δεν κερδίζει τίποτα.

6) Αποδέξου τα γεγονότα όπως συμβαίνουν
Μη ζητάς ή περιμένεις να συμβούν τα γεγονότα όπως θα τα ήθελες. Αποδέξου τις καταστάσεις όπως πραγματικά συμβαίνουν. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατό να υπάρξει γαλήνη.

7) Η καλή ζωή είναι η ζωή της εσωτερικής γαλήνης
Το πιο βέβαιο δείγμα μιας ανώτερης ζωής είναι η ηρεμία. Η ηθική πρόοδος έχει σαν αποτέλεσμα την απελευθέρωση από την εσωτερική ταραχή. Μπορείς να σταματήσεις να δυσφορείς για τούτο και για κείνο. Είναι πολύ καλύτερα να πεθάνεις από την πείνα χωρίς να σε βαραίνουν η λύπη και ο φόβος, παρά να ζεις πλούσια γεμάτος ανησυχία, φόβο, καχυποψία και ασυγκράτητη επιθυμία.

8) Όπως σκέφτεσαι, αυτό γίνεσαι
Απόφευγε να προσδίνεις εύπιστα στα γεγονότα δύναμη και σημασίες που δεν έχουν. Παράμεινε ήρεμος. Τα πολυπράγμονα μυαλά μας πάντα προτρέχουν να βγάλουν συμπεράσματα, κατασκευάζοντας κι ερμηνεύοντας σύμβολα εκεί που δεν υπάρχουν.

9) Μείνε έξω από τις δαγκάνες της φλυαρίας
Δεν είναι ανάγκη να περιορίζεσαι σε υψηλά, ή φιλοσοφικά θέματα πάντα, αλλά να έχεις υπόψη σου ότι η κοινή φλυαρία που την παίρνουν για αξιόλογη συζήτηση, έχει διαβρωτικό αποτέλεσμα πάνω στον ανώτερο σκοπό που έχεις. Όταν φλυαρούμε για μηδαμινά πράγματα, γινόμαστε οι ίδιοι μηδαμινοί, γιατί η προσοχή μας απορροφάται από μηδαμινότητες. Γίνεσαι εκείνο στο οποίο αφιερώνεις την προσοχή σου. Ειδικά, απόφευγε να κατηγορείς, να επαινείς ή να συγκρίνεις τους ανθρώπους.

10) Πρόσεχε το σώμα σου
Σεβάσου τις ανάγκες του σώματός σου. Φρόντισε το σώμα σου με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, προάγοντας την υγεία και την ευημερία σου. Δώστου το κάθε τι που του είναι απόλυτα αναγκαίο, συμπεριλαμβανομένης υγιεινής τροφής και ποτού, αξιοπρεπών ενδυμάτων και θερμής και άνετης κατοικίας. Ωστόσο, μη χρησιμοποιείς το σώμα σου σαν ευκαιρία επίδειξης ή πολυτέλειας.

Όσοι έρχεστε εδώ αφήστε έξω κάθε ελπίδα

Το παρακάτω κείμενο έχει λίγη λογική και αρκετή παράνοια. Μπερδεύει καταστάσεις ρουτίνας με υποθετικά σενάρια. Αυτή είναι και η μαγεία του διαδικτύου. Ο κάθε τρελαμένος μπορεί να λέει ότι θέλει. Είναι ακριβώς όπως η ψευτοδημοκρατία που ζούμε. Οτι και να πούμε στο τέλος οι ακροατές, όπως οι πολίτες θα πιστέψουν και θα ασπαστούν αυτό που είναι πιο.. ήσυχο, βολικό, ασφαλές. Σσσσστ…. οι πλατείες ερημώνουν, και τα πανώ πετιούνται στα σκουπίδια. Η πόρνη ιστορία έγραψε ότι ξοφλήσαμε και ω….είχε δίκιο !

Ας σχηματίσουμε για μια στιγμή στο μυαλό μας μια μεγάλη εταιρεία. Η οποία λειτουργεί με ένα πολύ συγκεκριμένο σενάριο . Τόσο συγκεκριμένο όσο ο σχεδιασμός μιας μηχανής που βρήκες το τρόπο από τη μια να βάζεις σκατά και από την άλλη να βγάζει χρήμα. Υπάρχουν τα μεγάλα αφεντικά που τους ΑΝΗΚΕΙ το μαγαζί , τα τσιράκια τους που είναι από κάτω και λέγονται γενικοί του κάτι , κάτω από αυτούς τα υποτσιράκια και κάτω από αυτούς οι δούλοι. Οι γενικοί με τα τσιράκια φτιάχνουν ΠΛΑΝΑ πως θα κονομήσει πιο πολύ το αφεντικό. Τα πλάνα ετοιμάζονται νυχθημερόν από τους δούλους κι όποιος τα πιάσει τσιμπάει κι ένα δωράκι ανάλογα με τη θέση του. Οι δούλοι μπορεί να πάρουν κανα χιλιάρικο. Τα αφεντικά τους ένα πενηντοχίλιαρο – κατοστάρικο (ανάλογα με το μέγεθος της κρεατομηχανής) και τα αφεντικά των αφεντικών φτάνουν το πεντακοσάρικο ή και το μύριο.

Σ΄αυτή τη διαδικασία ο κανόνας είναι ενας. Οι στόχοι σου, η σκέψη σου,η ζωή σου είναι ταγμένη στο να φέρνεις κέρδος με οποιοδήποτε τρόπο ή na πηγαίνεις στο διάολο χωρίς πολλές κουβέντες. Για να γλυκαίνει το χάπι σ΄αυτή την απόλυτη ξεφτίλα, υπάρχουν διάφορα γκατζετάκια που δίνουν στα ρομποτοποιημένα δουλάκια να χτυπάνε τα χεράκια χαρούμενα. Λαπ τοπ, κινητά, αυτοκίνητα εταιρικά, σεμινάρια κατάρτισης στο εξωτερικό ή εσωτερικό, γεύματα σε κάτι χλιδάτα εστιατόρια, κουπόνια σίτησης, βενζίνη, (όλα ανάλογα σε ποιο level είσαι γιατί αν είσαι πολύ χαμηλά και μάλιστα τώρα που σφίξανε οι κ@λοι παίρνεις απλά ..το μακρύτερο).

Σ’αυτό το μαγαζί το κυρίαρχο συναίσθημα είναι ο φόβος. Ο φόβος μη τυχόν και χάσεις μια θέση που σ΄εχουν κάνει να πιστέψεις πως είναι πολύ σπουδαία και μόνο οι τυχεροί την έχουν. Το να προωθείς ένα κ@λόχαρτο ας πούμε , μια σερβιέτα, και να βρεις όσο περισσότερους επίσης λοβοτομημένους καταναλωτές που θα τους τραβήξεις με κολπάκια για ηλίθιους και εθισμένους στη σαβούρα αγοραστές, θεωρείται κάτι το τόσο σημαντικό που μπαίνει πάνω από εργασιακά, οικογενειακά, ανθρώπινα δικαιώματα. Υπογράφουν συμβάσεις που το μόνο που δε λένε είναι πως η εταιρεία an χρειαστεί μπορεί και να με γ@μίσει ανάποδα και το σημαντικότερο είναι πως θεωρούν τους εαυτούς τους κάτι περισσότερο από σκλαβάκια ενός αφεντικού που τους βλέπει απλά σαν μια μύγα στο φρέντο του.

Δουλεύουν χωρίς ωράριο, χωρίς υπερωρίες, ονομάζουν τη δουλεία απασχόληση, επωμίζονται τις αποτυχίες και τρώνε ξεφτίλισμα κάθε στιγμή από οποιοδήποτε τυχάρπαστο χαρτογιακά που τους βλέπει σαν υπηρετικό προσωπικό που θα αυξήσει ή θα μειώσει τα bonus του και τίποτα περισσότερο. Επικρατεί το χαφιεδιλίκι, το γλύψιμο κάργα. Προσόντα που σε ένα κόσμο με μια σταγόνα λογικής μέσα στο κεφάλι θα θεωρόντουσαν ελαττώματα, στις κιμαδομηχανές αυτού του μαγαζιού, θεωρούνται αποδοτικότητα και αφοσίωση. Αφοσιωμένοι δούλοι αποδίδουν τα μέγιστα και παίρνουν τη καραμελίτσα τους. Όποιος αμφισβητεί το στάτους, ή κουνηθεί “περίεργα” έχει φύγει νύχτα.

Αυτό που είναι εντυπωσιακό σ΄αυτό το ζηλευτό περιβάλλον είναι πόση πολλή αμορφωσιά μπορούν να έχουν τόσα πτυχία μαζί. Επιδερμισμός μέχρι αηδίας, τυπικά μοντέλα αποχαυνωμένων μαριονετών του συστήματος, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που αν βρεθούν μέσα σ΄αυτό το γρανάζι πολύ απλά υποφέρουν και σκάνε στο τέλος. Ατομα VICTIMS – ΘΥΜΑΤΑ του οτιδήποτε. Της μόδας, της δίαιτας, του γυμναστηρίου, των προϊόντων που οι ίδιοι προωθούν, των χλιδάτων κινητών, των χλιδάτων αυτοκινήτων, των μάστερ σεφ και των χάπατων ειδώλων που προωθεί το star system των πολυεθνικών. Γκουρού του μάρκετινγκ, της διαφήμισης, των πωλήσεων που μοιάζουν με τρελαμένους ευαγγελιστές που είδαν το θεό του χρήματος και τους μίλησε….

Πάρτε τώρα όλα αυτά και κάντε τα …. κράτος. Κολλήστε π.χ. κοντά στο όνομα Ελλάδα το Α.Ε. Σκεφθείτε πως ιδιοκτήτες μας , μέτοχοι της ΑΕ είναι οι συμμορίες των τοκογλύφων που έχουν ρίξει στην εταιρεία το αέναο χρέος μας. Σκεφθείτε τα διάφορα γιουγκρουπ σαν εταιρικά meeting τις τράπεζες σαν τον αιμοδότη της “οικογένειας” των βρικολάκων, τις κυβερνήσεις σαν τα μανατζεράκια που ιδρώνουν να βγουν τα πλάνα σωστά για να τσιμπήσουν τα μπόνους τους και εμάς τους υπόλοιπους τα δουλικά που δουλεύουν χωρίς κανένα δικαίωμα με μόνη υποχρέωση να βγουν τα πλάνα, να μαζέψουμε χρήμα πολύ χρήμα στο τραπεζικό λογαριασμό του ιδιοκτήτη, και σε περίπτωση που είμαστε φύρα ή δεν έχουμε όση ΑΦΟΣΙΩΣΗ και ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ χρειάζεται για να πιάσουμε το στόχο είμαστε ανύπαρκτοι και δεν ενδιαφέρει κανέναν αν θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε.

Μου προκαλεί πραγματικό οίκτο όταν βλέπω ακόμα ανθρώπους να πιστεύουν, να ελπίζουν πως τα όρνια θα δείξουν έλεος στα πτώματα. Είναι το ίδιο με το λοβοτομημένο μανατζεράκι που πιστεύει πως τα μεγάλα αφεντικά δίνουν έστω και μια δεκάρα γι΄αυτό πέρα από το γεγονός πως ζυγίζουν το τομάρι του πόσα πιάνει στο κορβανά του μαγαζιού τους.

Κάποτε πολύ παλιά υπήρχαν αφέντες που καρφωνόντουσαν έντονα. Ήξερες πως είναι ο δουλέμπορος σου, πως θα σε τσακίσει όπου σε βρει. Αυτό έδινε ευκαιρίες στους σκλάβους να επαναστατούν με κάθε τρόπο. Σήμερα δεν υπάρχουν αφεντικά και δούλοι. Υπάρχουν διευθυντές και υπάλληλοι που δεν εργάζονται αλλά απασχολούνται με κάτι. Λες και η δουλεία είναι πλέξιμο, κέντημα ή συλλογή γραμματοσήμων. Δεν υπάρχει κράτος και πολίτες. Υπάρχει ανώνυμη εταιρεία με επώνυμες κυβερνήσεις και ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ του συστήματος. Ολοι δουλεύουμε με συνέπεια και αφοσίωση για ότι σκ@τά μας επιβάλλουν. Αγοράζουμε ότι σκ@ατά μας υποδείξουν και ονειρευόμαστε ότι θα δούμε στο χαζοκούτι το βράδυ πριν κοιμηθούμε. Χαιρόμαστε όταν εξασφαλίζουμε την ελεημοσύνη του συστήματος και νοιώθουμε μηδενικά όταν θα μας αποβάλλει σαν περιττό έξοδο.

Η ζωή η ίδια που θεωρούμε “επιτυχημένη” είναι μια φωτοκόπια των διαφημιστικών σποτ και των προτάσεων που υποβάλλουν ηλίθιες τηλεπερσόνες. Η ζωή που θεωρούμε “αποτυχημένη” είναι ότι δεν εγκρίνεται από το συμβούλιο των μετόχων του ομίλου που ανήκουμε ΟΛΟΙ είτε το ζητήσαμε είτε όχι. Λίπασμα στις μηχανές. Αυτό είμαστε. Λίπασμα στις μηχανές. Κι ανάλογα με το παραμύθιασμα που κουβαλάει ο καθένας, φαντασιώνεται πως είναι κυρίαρχος της ζωής του, καλός πατέρας, καλή μάνα, καλός φίλος ή καλός συνεργάτης, καλός πολίτης ή καλός επιστήμονας.

Και που τελειώνει η τραγωδία και μπορεί να γεννηθείς ξανά? Απλό, όταν πάρεις το καπελάκι σου και φύγεις . Μα ξέρεις… μετά μπορεί να απολυθείς και τι θα απογίνεις. Αν σ΄αυτή την ερώτηση μπορείς να απαντήσεις, ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΟΠΟΙΟ ΚΟΣΤΟΣ, έσπασες το γρανάζι, αν πεις καταστράφηκα η ζωή μου δεν υπάρχει χωρίς αυτούς, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΜΙΑ. Δεν γίνεται να αποκτήσεις την ελευθερία σου ΧΩΡΙΣ ΚΟΣΤΟΣ. Δεν γίνεται να είσαι χορτάτος, να έχεις τα γκατζετάκια σου, να έχεις εξασφαλισμένα τα παιδάκια σου, να κάνεις καλή εντύπωση και να είσαι ΕΚΤΟΣ. Η αποχώρηση από το βόλεμα και την ασφάλεια του μαντριού είναι ένα πράγμα πολύ επικίνδυνο και θέλει μεγάλες αντοχές, επινοητικότητα, φαντασία, πείσμα, όρεξη για επικίνδυνες περιπέτειες. Πόσοι είναι διατεθειμένοι να το ρισκάρουν. Υπάρχει φυσικά και η απάντηση, ναι τα γουστάρω όλα αυτά. Μ΄αρέσει η ζωή μου έτσι. Θέλω στα όνειρά μου να βλέπω το καινούργιο κινητό που θα αγοράσω, θέλω να φτιάξω κοιλιακούς σαν το τάδε μοντέλο, θέλω να ζω σε χλιδάτη συνοικία, να οδηγώ ένα ωραίο αμάξι, θέλω να ανήκω σ΄ ένα μαντρί που πριν με σφάξει να μου παρέχει ωραίο χορτάρι να μασουλάω.

Σου έχω νέα όμως σ΄ αυτή τη περίπτωση. Αυτά ήταν. Τώρα δεν είναι. Τώρα θα ανήκεις αλλά δεν θα έχεις. Θα βλέπεις αυτά που είσαι εθισμένος αλλά θα τα αγγίζεις σαν cyber τσόντα. Ημασταν κάποτε εθισμένοι και ικανοποιημένοι. Τώρα θα μας μείνουν μόνο τα βίτσια πεινασμένα να μην ξέρουμε που να τα καταχωνιάσουμε. Σιγά σιγά θα πληθαίνουν οι εκρήξεις βίας και τα ψυχοφάρμακα. Θα πληθαίνει η απομόνωση με τους μικρούς σατανάδες που έχουμε μέσα μας. Κλεισμένοι μαζί τους σ΄ ένα δωμάτιο με απλήρωτο τον ενφια και το δάνειο στην αγαπημένη μας τράπεζα θα είμαστε το ίδιο δουλάκια αλλά με φάτε μάτια ψάρια κατάσταση…

Είναι πολύ κοντά μας η τελική φάση. Οπότε ας καθίσουμε στο καναπέ υπάκουοι να περιμένουμε το ταβάνι πότε θα γκρεμιστεί.. Είναι κι αυτό μια λύση. Από την άλλη μπορούμε να επιστρέψουμε το μήλο, συγνώμη το αγγούρι ήθελα να πω, στον όποιο θεό μας το πλάσαρε, και να πούμε non serviam. Αντέχουμε τη γέενα του πυρός? Μπες τώρα κι εσύ ο τρελλαμένος και αποκάλεσε με ” παιδί του εξω από δω” να μου φτιάξεις τη μέρα… Ελα κι εσύ το περήφανο στέλεχος να αποδείξεις πως οι πτωχοί το πνεύματι δεν κατανοούν το υψιστο λειτούργημα που εκτελείς. Ελα κι εσύ που έχεις τις τσέπες γεμάτες κι έχεις φτιάξει τη βιλίτσα σου στην εξοχή κι αγοράζεις βιολογικό κρέας με 40 ευρουδάκια το κιλό να μου παραστήσεις τον απελευθερωμένο από τα αστικά δεσμά. Ελα κι εσύ ο γκουρού της γιόγκα που στο μινιμαλ λαμπερό σπίτι σου αν μπει μια σκόνη θα αυτοκτονήσει από μοναξιά να πάμε να κοιμηθούμε δίπλα σ΄ενα πρεζόνι που έχει ξαπλώσει πάνω στα ξερατά του να του μάθουμε να κάνει διαλογισμό. Έλα κι εσύ διανοούμενε των επιμορφωτικών σεμιναρίων να δεις πως είναι να επιβιώνεις χωρίς δουλειά, χωρίς φαΐ, χωρίς ελπίδα να λερωθείς λιγάκι με τη μούχλα που βγάζει ο τοίχος και τη κοιλιά που γουργουρίζει τις νύχτες.

Γένα του πυρός αυτή η γη. Κι οποιος αντέχει ας λερώσει τα χέρια του με το σκατό που εκτοξεύεται από τις φοβισμένες ψυχές. Οποιος αντέξει ας σηκώσει στους ώμους του τη ντροπή… Εδώ είναι μνημονίου τόπος. Οποιος μπαίνει αφήνει στο χαλάκι της εισόδου τις ελπίδες του και καθώς περνάει τα επτά στάδια του μαρτυρίου, έχει και κάτι γελοίους να του λένε πως υπάρχει φως στην άκρη από το τούνελ. Εδώ είναι γη πυρός, με ανθρώπους που τα έχουν γράψει όλα κανονικά και αρκούνται στα αποφάγια της ζωής θεωρώντας υποχρέωσή τους την επιβίωση της κόλασης. Άνθρωποι που νοιώθουν υποχρεωμένοι να υπακούουν και να αποδίδουν τα μέγιστα στο budget της ΑΕ λες και ο λόγος της δημιουργίας τους πάνω σ΄αυτή τη γη είναι να ζητάνε την άδεια για να υπάρχουν…

Η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Οπότε ο καθένας ας λάβει τα μέτρα του για το επίπεδο που θα κατοικήσει. Προς το παρόν η πλειοψηφία από ότι βλέπω κουβαλάει σαν καλομαθημένα σκυλάκια από κοντά τα αμαρτήματα και τα βγάζει βόλτα γύρω από τα καζάνια περήφανα. Άντε να δούμε με ποιο τρόπο θα ξυπνήσουμε απότομα και θα αντικρίσουμε επι τέλους την άβυσσο που χάσκει από κάτω. Ναι θα μας κοιτάξει και θα μας κλείσει το μάτι. Θα καταλάβουμε πως τόσο καιρό η μπουκάλα ήταν τρύπια και το γκομενάκι ταπωμένο. Και θα έχουμε να αποφασίσουμε, αν λέμε ναι ή αν λέμε όχι. Τα ναι θα πετάξουν τη κουρτίνα από το πορτραίτο του Ντόριαν και θα φανεί η πραγματική τους φάτσα, τα όχι θα γίνουν μια έκρηξη τόσο δυνατή, που αυτές οι φωτίτσες θα μοιάζουν κεριά που σιγοσβήνουν.

Κράτησε πολλούς αιώνες το καλαμπούρι και δεν έχει πια γούστο. Ξενερώσαμε. Οσοι μπορέσουμε, θα φροντίσουμε να στείλουμε το σκηνοθέτη στα αζήτητα και θα φτιάξουμε ένα άλλο τέλος στο χιλιοπαιγμένο σενάριο. Κι αν δεν το καταφέρουμε τουλάχιστον τα ίχνη από τα κομμένα φτερά, θα δείχνουν πως κάπότε τολμήσαμε να πετάξουμε σε ελεύθερο πεδίο.

Συνήθης Ύποπτος

stontoixo.com - Πηγή

Άνθρωποι και Αντικείμενα

Οι Άνθρωποι φτιάχτηκαν για να τους αγαπάμε ...

Τα αντικείμενα για να τα χρησιμοποιούμε...

Ο κόσμος βυθίζεται στο Χάος γιατί...

Μας έμαθαν να αγαπάμε τα αντικείμενα και...

Να χρησιμοποιούμε τους Ανθρώπους...

Πηγή: manos danezis

Κρισναμούρτι: Εμείς μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική επανάσταση

[…] Εμείς μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική επανάσταση.
Μιλάμε για μια επανάσταση η οποία μεταμορφώνει ριζικά, βαθιά, την ψυχολογική δομή του ανθρώπου [...]

[…] Ένα σοβαρό πείραμα βαθιάς αλλαγής πρέπει ν’ αρχίσει από τον εαυτό μας, από τον καθένα μας. Είναι μάταιο να αλλάζουμε μόνο τις εξωτερικές συνθήκες χωρίς βαθιά εσωτερική αλλαγή.

Η κοινωνία είναι ό,τι είναι ο άνθρωπος΄ αυτό που είναι η σχέση τού ενός με τον άλλο είναι και η δομή της κοινωνίας μιας χώρας.

Δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ειρηνική κοινωνία που να έχει νοημοσύνη, αν το άτομο είναι αδιάλλακτο, βάναυσο και ανταγωνιστικό.

Αν από κάθε άνθρωπο λείπει η ευγένεια, η στοργή, η φροντίδα στη σχέση του με τους άλλους, δεν μπορεί παρά να δημιουργεί σύγκρουση, ανταγωνισμό και σύγχυση.

Η κοινωνία είναι επέκταση των ανθρώπων, η κοινωνία είναι προβολή του εαυτού μας. Μέχρι να το συλλάβουμε αυτό, να κατανοήσουμε βαθιά τον εαυτό μας και να τον αλλάξουμε ριζικά, η αλλαγή απλώς του έξω δεν θα δημιουργήσει ειρήνη στον κόσμο ούτε θα φέρει αυτή την ηρεμία και τη γαλήνη που είναι απαραίτητες για ευτυχισμένες σχέσεις σε μια κοινωνία.

Ας μη σκεφτόμαστε, λοιπόν, ν’ αλλάξουμε το περιβάλλον ΄ αυτό θα συμβεί –και πρέπει να συμβεί- αν ολόκληρη η προσοχή μας κατευθύνεται στη μεταμόρφωση του ατόμου, του εαυτού μας και της σχέσης μας με τον άλλο…

[…] Τι είναι κοινωνία; Δεν είναι δημιούργημα της σχέσης μας, της σχέσης ανάμεσα σε εσάς και σε εμένα και κάποιους άλλους;  Οι σχέσεις μας είναι η κοινωνία και η κοινωνία δεν είναι κάτι ξεχωριστό από εμάς.

Επομένως, το ν’ αλλάξουμε τη δομή της τωρινής κοινωνίας χωρίς να κατανοήσουμε τις σχέσεις μας μεταξύ μας είναι απλώς το να συνεχίζουμε την τωρινή κοινωνία με τροποποιημένη μορφή.

Η σύγχρονη κοινωνία είναι σάπια, είναι μια διαδικασία διαφθοράς, βίας, μέσα στην οποία υπάρχουν πάντα αδιαλλαξία, σύγκρουση και πόνος΄ και για να επιφέρουμε μια ριζική αλλαγή στην κοινωνία, της οποίας είμαστε μέρος, πρέπει να υπάρξει κατανόηση του εαυτού μας.

[…] Μια ριζική αλλαγή στην κοινωνία μπορεί να γίνει όχι μέσα από ιδέες, αλλά μέσα από τη δική μου μεταμόρφωση στη σχέση μου με τους άλλους.

Η κοινωνία προφανώς χρειάζεται μεταμόρφωση –πάντα όλες οι κοινωνίες χρειάζονται μεταμόρφωση. Θα έπρεπε, όμως, αυτή η μεταμόρφωση να βασίζεται σε κάποια ιδέα, δηλαδή στην σκέψη, σε υπολογισμούς, σε έξυπνες διαλεκτικές αποδοχές ή αρνήσεις κι ένα σωρό άλλα; Ή από τη στιγμή που όλα τα μοντέλα το μόνο που δημιουργούν είναι αντιθέσεις, θα έπρεπε μια τέτοια επανάσταση να πραγματοποιηθεί χωρίς κανένα ιδιαίτερο μοντέλο;

Μια πραγματική επανάσταση μπορεί να γίνει μόνο όταν πάψει να υπάρχει η ιδέα του «εγώ σαν μια οντότητα ξεχωριστή από την κοινωνία΄ και αυτό το «εγώ» θα υπάρχει μόνο όσο θα συνεχίζεται η σκέψη, που είναι η διαμορφωμένη επιθυμία για ασφάλεια με διάφορους τρόπους.

Η κοινωνική επανάσταση –είτε είναι η γαλλική είτε η κομμουνιστική είτε οποιαδήποτε άλλη- είναι αποτέλεσμα γεγονότων, απρόβλεπτων περιστάσεων, εννοιών, ιδεών, συμπερασμάτων και, τελικά, το συμπλήρωμα ενός κύκλου.

[…] Εμείς μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική επανάσταση. Μιλάμε για μια επανάσταση η οποία μεταμορφώνει ριζικά, βαθιά, την ψυχολογική δομή του ανθρώπου.

[…] Βλέπει κανείς ότι μια ριζική επανάσταση πρέπει να γίνει στο κέντρο, όχι στην επιφάνεια. Η αλλαγή στην επιφάνεια δεν έχει κανένα νόημα.

[…] Αυτό, λοιπόν που πρέπει σίγουρα να κάνουμε είναι να έχουμε επίγνωση του συνόλου του προβλήματαος, όχι μόνο στο συνειδητό, αλλά κυρίως στο υποσυνείδητο΄  πρέπει να έχουμε επίγνωσή του εσωτερικά, βαθιά.

Ο επιφανειακός νους μπορεί να δώσει αιτίες, εξηγήσεις, μπορεί λογικά να ξεδιαλύνει ορισμένα προβλήματα΄ αλλά όταν ενδιαφερόμαστε για ένα βαθύ πρόβλημα, η επιφανειακή προσέγγιση έχει πολύ μικρή αξία.

Κι εμείς νοιαζόμαστε για ένα πολύ βαθύ πρόβλημα, που είναι πώς να φέρουμε μια αλλαγή, μια επανάσταση στο κέντρο.

Χωρίς αυτή τη θεμελιώδη μεταμόρφωση, οι αλλαγές απλώς στην επιφάνεια δεν έχουν νόημα και οι αναμορφώσεις χρειάζονται διαρκή αναμόρφωση.

[…] Δεν ξέρετε πραγματικά τον εαυτό σας. Το να ξέρετε τον εαυτό σας σημαίνει ότι ξέρετε την εξαιρετική ικανότητα του νου σας να φωτίζει τις κρυφές γωνίες της καρδιάς σας΄ σημαίνει ότι ξέρετε πώς λειτουργεί ο νους σας και αν αυτό που σκέφτεστε είναι δράση ή απλώς αντίδραση΄ σημαίνει ότι έχετε επίγνωση της πολυπλοκότητας του υποσυνείδητου και ότι βλέπετε όλους τους υπαινιγμούς και τις νύξεις που το υποσυνείδητο προβάλλει στο συνειδητό.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Jiddu Krishnamurti, "Εγώ χωρίς εγώ", εκδόσεις Καστανιώτη, 2013. Ανθολόγηση: Νίκος Πιλάβιος. Μετάφραση: Ανθή Ανδρεοπούλου,Νίκος Πιλάβιος

Ο Τζίντου Κρισναμούρτι κατάγεται από οικογένεια Βραχμάνων. Γεννήθηκε το Μάιο του 1895 στο Μαντάναπαλι, ένα μικρό χωριό κοντά στο Μαντράς. Η μητέρα του πέθανε το 1905 και ο πατέρας του, την επόμενη χρονιά, πήγε μαζί με τους τέσσερις γιους του να ζήσει στο Άντιαρ, όπου ήταν τα κεντρικά γραφεία της Θεοσοφικής Εταιρείας, στα οποία τον προσέλαβαν.

Λίγο αργότερα ο Κρισναμούρτι υιοθετήθηκε από την Annie Besant, πρόεδρο της Θεοσοφικής, που είχε πειστεί ότι το αγόρι ήταν ο Παγκόσμιος Διδάσκαλος τον οποίο περίμεναν οι θεοσοφιστές σε όλο τον κόσμο. Τρία χρόνια αργότερα τον πήγαν στην Αγγλία για να μορφωθεί, ενώ ίδρυσαν στο όνομά του το "Τάγμα του Αστέρα της Ανατολής", που αριθμούσε χιλιάδες οπαδούς.

Το 1929, όμως, ύστερα από 18 χρόνια, ο Κρισναμούρτι το διέλυσε και επέστρεψε όλη την περιουσία του πίσω στους δωρητές της. Η αναγγελία της διάλυσης εκείνη την ημέρα άρχισε έτσι: "Πιστεύω ότι η αλήθεια είναι μια χώρα χωρίς κανένα μονοπάτι προς αυτήν, και δεν μπορεί να πλησιαστεί μέσα από κανένα δρόμο, καμιά θρησκεία, καμιά οργάνωση...".

Από τότε ο Κρισναμούρτι -και μέχρι το θάνατό του, το Φεβρουάριο του 1986- συνέχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο μιλώντας, συζητώντας και ακούγοντας εκατοντάδες ανθρώπους που ήθελαν να τον δουν.

Μιλούσε όπου τον καλούσαν - σε ιδιώτες και μικρά σχολεία, σε πανεπιστήμια ή στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών στο Los Alamos και στον Ο.Η.Ε., που τον παρασημοφόρησε για το έργο του, λίγο πριν πεθάνει, το 1985. Ο Κρισναμούρτι ανέπτυξε τη μοναδική, πραγματικά, διδασκαλία του αντλώντας την από την ίδια του την ύπαρξη και τη ζωή του, αφού δεν είχε διαβάσει κανενός είδους φιλοσοφικό ή θρησκευτικό βιβλίο.

Έως τώρα έχουν εκδοθεί γύρω στα 80 δικά του βιβλία, ενώ τα πιο πολλά έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 10 γλώσσες σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν επίσης καταγραμμένες, σε βιντεοκασέτες και κασέτες ήχου, δημόσιες ομιλίες του και προσωπικές συζητήσεις του με διάφορους επιστήμονες και πνευματικούς ανθρώπους, ενώ γι' αυτόν έχουν γράψει κείμενα ο Άλντους Χάξλεϋ, ο Χένρι Μίλλερ, η Άιρις Μέρντοχ κ.ά.

Ο Κρισναμούρτι υπήρξε τελικώς ένας παγκόσμιος διδάσκαλος. Παρ' όλο που είχε γεννηθεί από Ινδούς γονείς, δε σταμάτησε να δηλώνει ότι δεν είχε καμιά εθνικότητα, ότι δε συνέχιζε καμιά παράδοση και δεν ανήκε σε καμιά οργάνωση. Ο ίδιος βίωσε όλα όσα έλπιζε πως θα μάθουν εκείνοι που τον άκουγαν.

Ο Κρισναμούρτι άφησε ένα πολύ μεγάλο υλικό από δημόσιες ομιλίες, συζητήσεις (με δασκάλους, μαθητές, επιστήμονες, σημαντικούς εκπροσώπους διαφόρων θρησκειών, ιδιώτες), τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συνεντεύξεις, γραπτά κείμενα και επιστολές. Ένα μεγάλο μέρος από αυτό το υλικό έχει καταγραφεί σε βιβλία, κασέτες ήχου και DVD.

---
Επιμέλεια: Κρυσταλία Πατούλη

Πηγή: tvxs

Ύπνος & Διαχείριση θυμού σε 60 δεύτερα!

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να κοιμηθούν εύκολα τα βράδια...

Άλλος επειδή σκέφτεται τα προβλήματα της ημέρας, άλλος επειδή έφαγε λίγο παραπάνω, είναι δύσκολο να αποκοιμηθεί και αρκετοί από εμάς στριφογυρίζουμε στο κρεβάτι μετρώντας προβατάκια.... Όχι πια όμως, καθώς ο ειδικός του ύπνου, Αμερικανός επιστήμονας, Andrew Weil, έρχεται να λύσει απλά και γρήγορα το πρόβλημα! Ο Weil υπόσχεται, ότι όποιος ακολουθήσει τα πέντε βήματα της μεθόδου του, που δεν χρειάζεται κανένα εργαλείο και μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε χώρο, θα εξασφαλίσει έναν καλό και ήρεμο ύπνο μέσα σε εξήντα δευτερόλεπτα. Ο επιστήμονας προτείνει την μέθοδό του και για την διαχείριση του θυμού. Αυτά είναι τα πέντε βήματα του δόκτορα Andrew Weil για έναν καλό και γρήγορο ύπνο. 

1. Εκπνεύστε από το στόμα κάνοντας έναν ήχο σαν φύσημα

2. Κλείστε το στόμα και εισπνεύσετε σιγά από την μύτη μετρώντας από μέσα σας μέχρι το 4.

3. Κρατήστε την αναπνοή σας και μετρήστε μέχρι το 7.

4. Εκπνεύστε από το στόμα κάνοντας έναν ήχο σαν φύσημα και μετρήστε μέχρι το 8.

5. Πάρτε μια ανάσα. Τώρα εισπνεύσετε και πάλι και επαναλάβετε τρεις ακόμα φορές παίρνοντας συνολικά τέσσερις ανάσες.

Και 6. Όνειρα γλυκά!

Πηγή: newsone.gr

5 Ψυχολογικά πειράματα που… καταδικάζουν την ανθρωπότητα!

Πείραμα του Asch (1953)

Λίγο πολύ, το συγκεκριμένο πείραμα είναι γνωστό.  O Solomon Asch, καθηγητής πανεπιστημίου, ζήτησε από τους φοιτητές του, να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο, σχετικά με ερωτήσεις τύπου:

Ποια από τις γραμμές δεξιά, είναι ίδια με τη γραμμή στα αριστερά

Το πείραμα στην όλη υπόθεση, είναι κατά πόσον ο φοιτητής θα παραμείνει ανεπηρέαστος, αν μάθει πως οι τρεις προηγούμενοι απάντησαν την B! Μαντέψτε; Το 33% των φοιτητών, απάντησε λάθος….

4) Το πείραμα του καλού Σαμαρίτη (1973)

Την ιστορία του καλού Σαμαρίτη, λίγο – πολύ τη γνωρίζουμε όλοι. Μεταφερόμαστε λοιπόν σε θεολογική σχολή στις Η.Π.Α. όπου οι καθηγητές ψυχολογίας John Darley και C. Daniel Batson, χώρισαν τους φοιτητές σε δύο ομάδες και τους ανέθεσαν, δύο διαφορετικές εργασίες. Η πρώτη αφορούσε την παρουσίαση της ιστορίας του καλού Σαμαρίτη, η δεύτερη, τις επαγγελματικές προοπτικές που προσφέρει η θεολογία. Στην ομάδα με τον καλό Σαμαρίτη τους ανατέθηκε πολύ λίγος χρόνος για την προετοιμασία της εργασίας. Αντίθετα, τα μέλη της άλλης ομάδας, είχαν πολλές μέρες μπροστά τους.

Βγαίνοντας από το κτίριο, συνάντησαν έναν άνθρωπο που έδειχνε να έχει επείγουσα ανάγκη βοήθειας. Ε λοιπόν, τα μέλη της ομάδας του «Σαμαρείτη», επειδή βιάζονταν (παρά το θέμα της εργασίας) δεν έδειξαν πρόθυμοι να ασχοληθούν με τον άνθρωπο που τους είχε ανάγκη. Αντίθετα τα μέλη της άλλης ομάδας, έδειξαν ιδιαίτερο ζήλο…

(Συγκεκριμένα το 63% από αυτούς που ήταν απολύτως χαλαροί έδωσε κάποιας μορφής βοήθεια (υπήρχε κλίμακα από τους ερευνητές ανάλογα με το μέγεθος της βοήθειας). Το 45% από αυτούς που βιάζονταν λίγο, βοήθησε. Και μόλις το 10% από αυτούς που βιάζονταν πολύ σταμάτησαν να βοηθήσουν)

Κάποιος θα έλεγε «Σπάστε τα ρολόγια», ενώ και εγώ θα δικαιολογούσα «Άντε να αργήσω να φτάσω στην εξεταστική και να πω στον καθηγητή ότι άργησα επειδή βοηθούσα έναν συνάνθρωπο…». Χάλια και ντροπή μας…

3) Το πείραμα της απάθειας του παρευρισκομένου (1968)

Αφορμή για το πείραμα, στάθηκε η δολοφονία μίας νεαρής γυναίκας το 1964, με 38 (!) αυτόπτες μάρτυρες, που έμειναν απαθείς κατά τη διάρκεια της πράξης.

Έτσι λοιπόν, οι John Darley και Bibb Latane αποφάσισαν να κάνουν το εξής πείραμα. Ζήτησαν από εθελοντές, να λάβουν μέρος σε μία συζήτηση όπου θα συζητούσαν με αγνώστους πολύ προσωπικά θέματα (όπως ας πούμε το μέγεθος του μορίου τους κτλ κτλ). Κάθε συνομιλητής, θα ήταν σε διαφορετικό δωμάτιο και θα συζητούσαν μέσω ενδοεπικοινωνίας.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ένας από τους συνομιλητές θα πάθαινε κρίση επιληψίας. Πώς θα αντιδρούσαν οι συνομιλητές του;

Όταν η συζήτηση γινόταν μεταξύ δύο ατόμων και ο ένας πάθαινε επιληψία, το 85% των συνομιλητών, έβγαινε από το δωμάτιο και έψαχνε να τον βρει και να τον βοηθήσει. Όταν όμως τους δινόταν η εντύπωση πως τους ακούν ακόμα 3 άτομα, μόλις το 31% βγήκε από το δωμάτιο αναζητώντας τον χρήζοντα βοήθειας.

Μιλάω τώρα, ας πάει κάποιος άλλος…

2) Το πείραμα της φυλακής του Stanford (1971)

Ο καθηγητής Philip Zimbardo, αποφάσισε να πραγματοποιήσει ένα πείραμα, στο οποίο εκ πρώτης άποψης, τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει στραβά. Έβαλε αγγελία στις εφημερίδες, ζητώντας νέους, υγιείς (σωματικά και ψυχικά), να παίξουν ένα «παιχνίδι», στο οποίο άλλοι θα συμμετείχαν ως κρατούμενοι και άλλοι ως σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Μετέτρεψε λοιπόν το τμήμα ψυχολογίας του Stanford σε φυλακή. Μάλιστα συμμετείχε στο πείραμα, ως επιστάτης της φυλακής.

Tην πρώτη μέρα, όλα κυλούσαν καλά. Τη δεύτερη όμως, οι «κρατούμενοι» ξεκίνησαν μία απεργία για τις συνθήκες κράτησης. Όταν οι φύλακες πληροφορήθηκαν την είδηση, άρχισαν να απαντούν με… βία! Ναι, καλά ακούσατε, με βία! Υπέβαλλαν στους «κρατούμενους» βασανιστήρια, όπως να κοιμούνται γυμνοί στο μπετό, να χρησιμοποιούν για τουαλέτα το δωμάτιό τους και να καθαρίζουν τις τουαλέτες τους, με γυμνά χέρια! Ναι, καλά καταλάβατε, χωρίς κανέναν λόγο. Απλά επειδή είχαν μπει στο πετσί του ρόλου!

Την επόμενη μέρα, ανακοίνωσαν στους «κρατούμενους», ότι η αίτηση αποφυλάκισης, δεν έγινε δεκτή. Αντί αυτοί, να παραιτηθούν του πειράματος, ξεκίνησαν ακόμα πιο σφοδρές μάχες με εξίσου σκληρά αντίποινα από τους «φύλακες».

Τελικά, στην παράνοια, έβαλε τέλος, η σύντροφος του επιστήμονα, που κατήγγειλε τα όσα συνέβαιναν. Αν πάντως θεωρείτε πως είχε σώας τας φρένας, επιτρέψτε μου να αμφιβάλω, καθώς αργότερα τον παντρεύτηκε τον λεβέντη…

1) Το πείραμα του Milgram

Τέλος το πείραμα του Milgram, δείχνει τη δύναμη των… εντολών. Και εξηγούμαι.

Οι εθελοντές μας, αυτή τη φορά, είχαν απλώς, να εκτελέσουν εντολές. Σαν τις εντολές, που εκτελούσαν οι Ναζί, οι Ματατζήδες και οποιοιδήποτε άλλοι χρησιμοποιούν τη δικαιολογία «Εγώ εντολές εκτελώ».

Βρισκόμαστε λοιπόν, σε μία αίθουσα ανάκρισης. Κάθε φορά που ο ηθοποιός – ανακρινόμενος, έδινε μία απάντηση που δεν μας έπειθε, ο εργαστηριάς  έδινε την εντολή, να πατήσουν το κουμπί, προκαλώντας ηλεκτροσόκ. Μάλιστα σε κάθε λάθος απάντηση το επόμενο ηλεκτροσόκ, ήταν ισχυρότερο. Ξεκινούσε από τα 45 Volt και έφτανε ως τα 300, ενώ ο εθελοντής, γνώριζε πως τα 100, μπορούν να αποβούν μοιραία….

Πηγή: http://antikleidi.com/2013/08/17/peiramata-antrhwpotita/